Final Countdown

Υπό τους ήχους του γνωστού άσματος, που μας θυμίζει παλιές και νέες δόξες και που κακώς δεν το ψηφίσατε όλοι στο poll για το soundtrack του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος :P, να αναφερθούμε σε μια κρίσιμη αντίστροφη μέτρηση. Έχουν γραφτεί τόσα πολλά για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας (και λιγότερο της Ελλάδας), κάτι που έχει κουράσει καθώς περιστρέφεται γύρω από το ίδιο πράγμα. Δε μας έφταναν οι εγχώριοι εξυπνάκηδες, αλλά κατά καιρούς προκύπτουν και εισαγόμενοι.

Εφημερίδες της Αυστραλίας έχουν χριστεί προστάτες του ολυμπιακού πνεύματος (ίσως λόγω Σίδνευ), οι Αμερικάνοι φοβούνται ότι τους παραμονεύουν παντού ενώ και οι «λεβέντες» εξ Αγγλίας σκέφτονται αν θα στείλουν τους αθλητές τους. Φταίει το κλίμα τρομολαγνείας, φταίει ότι δεν μας έχουν και σε μεγάλη εκτίμηση (εκτός των αρχαίους και του musaka :P) αλλά φταίμε και μεις. Γιατί η νοοτροπία μας είναι της τελευταίας στιγμής, αλλά τι να κάνουμε έτσι μάθαμε, έτσι μας πάει καλύτερα. Ωχ αδερφέ τι να κάθομαι να σκέφτομαι και να οργανώνομαι από πριν; Όταν έρθει η ώρα τότε με το ελληνικό μου δαιμόνιο θα τα βγάλω πέρα. Τσουλάει έτσι το πράγμα άλλα μόνο τσουλάει. Για μεγάλα πράγματα χρειάζονται και ανάλογοι προγραμματισμοί.
Τώρα, θα αναρωτηθεί κανείς, τι μπορεί να γίνει; Πλέον ότι προλάβουμε να κάνουμε μέχρι την έναρξη των αγώνων μη ξεφτυλιστούμε. Με την ψυχή στο στόμα. Δηλαδή την οργάνωση και την διαφορετική αντιμετώπιση να την αφήσουμε στην άκρη για την άλλη φορά; Έτσι δε θα αλλάξουμε ποτέ. Προσπαθούμε να γίνουμε Ευρώπη αλλά δε φτάνει που ανήκουμε εκεί. Βήματα γίνονται, αλλά απαιτούνται και άλματα. Και επειδή είμαστε φυλή που ενθουσιάζεται εύκολα και αποκτά γρήγορα δυναμική, μια καλή ευκαιρία είναι και η κατάκτηση του ευρωπαϊκού. Μια τόνωση ηθικού, μια ώθηση, ένα παράδειγμα όπως αναφέρθηκε και σε άλλο άρθρο του Blaze.
Σ’ αυτό το άρθρο δεν πωλείται μυαλό. Απλά τονίζεται ότι δεν μπορούμε να μείνουμε στον ίδιο τρόπο σκέψης και δράσης. Τα εναύσματα δεν προκύπτουν κάθε μέρα γι αυτό ας τα πιάσουμε από τα μαλλιά. Τουλάχιστον ας προσπαθήσουμε.