Waiting for Darkness

Όλοι μας λέμε για το δημόσιο και τις κακές υπηρεσίες που προσφέρει. Δεν διαφωνεί κανείς. Δεν διαφωνούν οι ίδιοι υπάλληλοι του! Για τον ιδιωτικό τομέα; Ας πάρουμε ιστορία που διαδραματίζεται τώρα. Έστειλα με γράμμα τα απαραίτητα χαρτιά για σύνδεση φοιτητικού DSL στην εταιρία Forthnet. Βρήκα καλή την προσφορά της και πήγα και την αγόρασα. Από τις 21/10 μέχρι σήμερα ουδέν. Μπαίνω στη σελίδα τους και λέει ότι δεν έχουν στοιχεία για το τηλεφωνικό νούμερο. Άντε στην αρχή λες δεν έφτασε ακόμα το γράμμα (με δικό τους φάκελο). Άντε μετά λες ότι ίσως υπάρχει πρόβλημα με το ταχυδρομείο αλλά διαπιστώνεις ότι η πιθανότητα να χαθεί είναι όπως κάθε άλλο γράμμα. Στη συνέχεια παίρνεις τηλέφωνο στη γραμμή υποστήριξης. Και εδώ αρχίζουν τα γλέντια. Σε βάζουν στην αναμονή ό,τι ώρα και να πάρεις τηλέφωνο. Και περιμένεις και περιμένεις και κανείς δε βγαίνει στη γραμμή. Και μετά τους στέλνεις e-mail. Και κανείς δεν σου απαντάει. Τι μένει; Ή να πεις περιμένω και ότι βγει ή ότι είμαι μαλάκας ή να πας και να εφαρμόσεις τον greek way. Επέλεξα τον τρίτο δρόμο και Τετάρτη θα περάσω μια βόλτα να πούμε δυο λογάκια με τους «επαγγελματίες» της Forthnet.
Τον πρώτο δρόμο (που ίσως οδηγεί στον δεύτερο) αναγκαστικά θα ακολουθήσω όσον αφορά τις προσλήψεις ωρομισθίων. Αν με φωνάξουν θα έχω σίγουρα μια ασφάλιση, μια προοπτική ίσως και ένα εισόδημα όχι τόσο. Αλλά δεν το πολυκόβω.