Wake me up when September ends

Εγκατέστησα ένα πρόγραμμα για να κάνω πιο εύκολα και άνετα post στο blog. Είναι ένα κίνητρο να γράφω πιο συχνά. Για πέταμα είναι. Όποιος θέλει πληροφορίες για να μη κάνει το λάθος να το βάλει εδώ είμαστε. Λοιπόν επειδή μου φαίνεται όλα μαύρα τα βλέπω γύρω μου (ακόμα και το χρώμα του blog μου να φανταστείτε :P) και επειδή επηρεάστηκα από το πολιτικό περιβάλλον, είπα να κάνω προγραμματικές δηλώσεις. Μετά από σκέψη λίγων δευτερολέπτων αποφάσισα τα εξής:
1. Φτάνει όσο βιογραφικά έστειλα. Αν συνεχίσω έτσι θα με καταγγείλουν ότι στέλνω spam mail.
2. Τέλος η ακρόαση αθλητικών ραδιοφωνικών εκπομπών (εντάξει με εξαίρεση την Πίπα της Ειρήνης). Θα ασπαστώ πλήρως την άποψη του Eco περί αθλητισμού και θα ησυχάσουν τα αυτιά μου.
3. Τέλος οι σπατάλες. Το ταμείο είναι μείον και αν δεν περιορίσουμε τους καφέδες αξίας 4€ και τα ουζερί αξίας 11€ και βάλε μόνο με με αμερικανική βοήθεια θα την παλέψουμε. Το έπιασες το υπονοούμενο, ε;
4. Πολλά τέλος είπα. Το project μετατροπής σημαντικού μερους της δισκοθήκης μου σε μορφή mp3 (με ταυτόχρονη εύρεση των εξώφυλλων) είναι σε καλό σημείο. Άντε να πάρω και ηχεία.
5. Το 4. οδηγεί στην παλιά καλή συνήθεια να γράφω καμιά δισκοκριτική. Έτσι είτε θα κάτσω να γράψω για φρέσκιες ενδιαφερουσες κυκλοφορίες ή για δίσκους (από το 1970 και μετά) που κάτι λένε. Όσοι πιστοί ρίξτε μια ματιά. Οι υπόλοιποι προσπεράστε
Αυτά. Τα υπόλοιπα στην πορεία. Α και wake me up when September ends!

Ποιος Παλαιοκώστας

Δε νομίζω να μένει κανείς έκπληκτος για τη διαφθορά στο δημόσιο βίο. Πιο πιθανό το βρίσκω να βαριέται αυτά τα θέματα των ειδήσεων και να γυρνάει στο Star κ τις κατινιές του. Ούτε από την έκταση που φαίνεται ότι έχουν: από τον απλό υπάλληλο στην εφορία μέχρι του υπουργούς-σωτήρες του έθνους. Αυτό όμως που εκπλήσει εμένα είναι πότε πρόλαβαν να δημιουργήσουν αυτό το δίκτυο και ειδικά για αυτόν τον άνθρωπο του λαού, που πάλι οι μαλάκες της Θεσσαλονίκης θα τον ψηφίσουν.
Και μετά ασχολούμαστε με τον Παλαιοκώστα

Brighter than a thousand suns

Είναι ο καινούργιος δίσκος των Maiden μια από τα ίδια; Είναι ο καινούργιος δίσκος των Maiden ο δίσκος της χρονιάς; Ο καθένας απαντά από τη σκοπιά του. Εγώ από τη δική μου μπορώ να πω ότι ικανοποίησε τις προσδοκίες μου. Η αναμονή και ο πήχης βέβαια δεν ήταν εκεί που ήταν πριν από 8 χρόνια όταν περίμενα με αγωνία να κυκλοφορήσει το Virtual XI, ούτε και ο δίσκος της επανένωσης 2 χρόνια αργότερα. Το Dance of Death είχε μεγάλη επιτυχία αλλά ήταν ένας άνισος δίσκος, με μερικά τραγούδια να είναι μέτρια, ενώ η επανάληψη ήταν εξόφθαλμη αυτή τη φορά. Τώρα το A Matter of Life and Death μας συστήθηκε με το single Benjamin Breeg στο ύφος (της επανάληψης) του προηγούμενου δίσκου τους δίνοντας κακή εντύπωση. Ίσως αυτό να έπαιξε και κάποιο ρόλο, έστω μικρό, μετά την ακρόαση όλου του δίσκου η ικανοποίηση να είναι μεγαλύτερη.
Όποιος θα ψάξει hit μάλλον δεν θα βρει αυτό που θέλει. Νομίζω ότι δεν έχει πια νόημα να περιμένει κανείς από τους Maiden να γράψουν ένα νέο Two Minutes to Midnight ή Hallowed be thy Name. Η διάρκεια των περισσοτέρων τραγουδιών τους είναι πιο μεγάλη, χωρίς όμως να πλατειάζουν. Το περιεχόμενο τους είναι ώριμο, η δομή τους αξιοζήλευτη, ο όγκος μεγαλύτερος παρά ποτέ, τα φωνητικά στο ύψος τους όπως σχεδόν πάντα. Με την πρώτη ακρόαση δεν βρήκα κάποιο μέτριο τραγούδι, δεν απογοητεύτηκα από τη φωνή, δεν βρήκα αφελής κάποιους στίχους. Θετικά όλα αυτά αλλά φτάνουν για να κάνουν ένα δίσκο καλό και ειδικά όταν μιλάμε για τους Maiden; Μετά από μερικές ακροάσεις έχω την αίσθηση ότι είναι από εκείνους τους δίσκους που όσο τους ακούς τόσο μεγαλώνουν μέσα σου. Και είναι εκείνοι οι δίσκοι που ξεχωρίζουν από όλους τους υπόλοιπους. Τώρα μετά από μερικές ακροάσεις μπορώ να πω ότι όντως το A Matter of Life and Death είναι brighter than a thousand suns