Φοιτητική ζωή expansion

Πριν κάποια χρόνια ήμασταν φοιτητές: πηγαίναμε για καφέδες, ταβέρνες, ξενυχτούσαμε, κάναμε χαβαλέ, διαβάζαμε και λίγο. Σήμερα είμαστε εργαζόμενοι: πάμε για καφέδες, ταβέρνες, ξενυχτάμε, κάνουμε χαβαλέ, δουλεύουμε και λίγο. Έχουν αλλάξει πάρα πολλά δηλαδή!
Από την άλλη όμως όποιον του πεις ότι συνεχίζει στο ίδιο στυλ, θα αρχίσει τα μα και τα μου. Λες και τον είπες ανώριμο. Αφού σ' αρέσει αυτό το στυλ ζωής και μπορείς να το κάνεις ακόμα, τότε είσαι μια χαρά. Για δεσμεύσεις και υποχρεώσεις μας έχει μείνει λίγος καιρός ακόμα.

ΥΓ Προς τη μελλοντική κυρά της Ρω: σε λίγο θα σε βάλει να ξυρίσεις το μουστάκι :P
ΥΓ 2 Φάση έχει το Google Analytics (βλέπω την κίνηση του blog)

New Metal 3

Έχω να γράψω για metal εδώ και 30 post! Προς στιγμήν μου πέρασε από το μυαλό ότι μπορεί να οφείλεται στο ότι τελευταία πάω μπουζούκια, ακούω Λαϊκό FM στο αυτοκίνητο και αγόρασα το τελευταίο live του Σταμάτη Γονίδη :Ρ Μπα δε νομίζω να έχει σχέση...
Λοιπόν, νέα χρονιά ξεκίνησε και με αυτή έρχονται καινούργιοι δίσκοι και live. Για το δεύτερο κάτι ψιλοκινείται αλλά άντε να βρεις κόσμο να ρθει μαζί σου σε συναυλία Candlemass ή Dokken. Για το πρώτο έχουμε και λέμε: Iced Earth, Down, Overkill, Apocalyptica, H.I.M, Helloween, Ride the Sky, The Cult, Nightwish. Πολύ πράγμα.

Iced Earth - Framing Armageddon: Σφιχτοδεμένο πακέτο από τον Schaffer με την αρωγή του Owens. Δε θα σταθώ τόσο στο μουσικό κομάτι (δες τη γνώμη του κωλοτούμπα Radikal γι αυτό) αλλά στο ότι τους επαναφέρει στο χάρτη μετά το κατάπτυστό Glorious Burden και τη συνεχή έκδοση συλλογών.



Down - Over the Under: Από τη στιγμή που χάσαμε τους τρισμέγιστους Pantera για πάντα, το πιο κοντινό που έχουμε μέχρι στιγμής, είναι αυτή η μπάντα. Σε καμιά περίπτωση δε βαράνε το ίδιο αλλά σε πολλές στιγμές το feeling είναι το ίδιο.



Overkill - Immortalis: Thrash μπάντα που πάντα γούσταρα. Αξιοπρεπής και αυτή η προσπάθεια τους αλλά δεν πλησιάζει πχ το Necroshine. Tον παπάρα των Lamb of God τι τον ήθελαν στα φωνητικά του Skull and Bones?



Apocalyptica - Worlds Collide: Συμπαθητικοί οι Φιλανδοί, με πρωτότυπο ήχο και πολλές συμμετοχές από γνωστά ονόματα. Άντε να πάρουμε και μεις τα μπουζούκια μας να φωνάξουμε τον Dickinson να συμμετάσχει στη μπάντα μας :)


H.I.M - Venus Doom: Κάτι σαν τους Hammerfall είναι αυτοί. Επειδή μου είχε αρέσει ο πρώτος δίσκος του κάθομαι και ακούω την κάθε νέα κυκλοφορία τους. Η οποία όμως κατά κανόνα είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Μου έβαλαν και εξώφυλλο αλά Draconian Times οι παπάρες.


Helloween - Gambling With The Devil: Ήταν επιτυχημένο το Keeper 3, αν όχι τόσο μουσικά αλλά εμπορικά. Τώρα αυτό το πράγμα που έβγαλαν με παραπέμπει περισσότερο στη μεγαλύτερη παπαριά τους ever, το Rabbits Don't Come Easy.


Ride the Sky - New Protection: Η νέα μπάντα του Uli Kusch που είχε φύγει από τους Helloween, που είχε δημιουργήσει τους Masterplan και που έφυγε κι από αυτούς για να δημιουργήσει μια μπάντα με όνομα που βρωμάει Helloween από χιλιόμετρα και ηχεί σαν τους Masterplan. Μια ομορφιά!


The Cult - Born Into This: Πίσω στα 80s οι Cult είχαν ξεκινήσει σαν "punkers", μετά σα rockers αλλά καταξιώθηκαν στη δική μας συνείδηση ως hard rockers. Στα 00s το Beyond Good And Evil του 2001 ήταν hard rock, τo Born Into This είναι πιο rock. Ελπίζω το επόμενo να μην είναι punk!


Nightwish - Dark Passion Play: Η τρίτη φιλανδική μπάντα σήμερα! Μια χαρά τα πάνε οι βόρειοι. Η αλήθεια είναι ότι αυτόν τον δίσκο επιφυλλάσομαι να τον ξανακούσω για να καταλήξω στην τελική ετυμηγορία. Καλή και πιο νεανική φωνή έχει η Anette αλλά όχι τόσο χαρακτηριστική όσο η Tarja. Μουσικά συνεχίζει στα μονοπάτια του Once, με κανά δυο χιτάκια. Από τις σημαντικές κυκλοφορίες της χρονιάς όπως και να χει

Εργασιακές σχέσεις

Υπάλληλος: Υποβάλλω αίτημα μισθολογικής αύξησης για τους παρακάτω λόγους:
1. Εργάζομαι σωματικά και σε μεγάλα βάθη.
2. Πέφτω στη δουλειά με το κεφάλι.
3. Δεν έχω ελεύθερα Σαββατοκύριακα και αργίες.
4. Εργάζομαι σε υγρό περιβάλλον και σε υψηλές θερμοκρασίες.
5. Δεν πληρώνομαι υπερωρίες.
6. Εργάζομαι σε σκοτεινό εργασιακό χώρο που δεν αερίζεται σχεδόν καθόλου.
7. Η εργασία μου με εκθέτει σε κινδύνους μόλυνσης από ασθένειες.

Διοίκηση: Μετά από προσεκτική επεξεργασία και έλεγχο του αιτήματός σας, η διοίκηση κατέληξε στο συμπέρασμα να το απορρίψει για τους εξής λόγους:
1. Δεν εργάζεστε σε οκτάωρη βάση.
2. Αποκοιμάστε μετά από σύντομο χρόνο εργασίας.
3. Αφήνετε πίσω σας το χώρο εργασίας σας πολύ βρώμικο, όταν αποχωρείτε από αυτόν.
4. Δεν τηρείτε πάντοτε τις οδηγίες ασφαλείας, πχ. να φοράτε ενδυμασία προστασίας.
5. Βγαίνετε σε σύνταξη πολύ πριν τα 65.
6. Μερικές φορές εγκαταλείπετε το χώρο εργασίας σας που σας υποδείχθηκε, χωρίς η εργασία σας να έχει ολοκληρωθεί.
7. Σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, σας έχουμε δει να εγκαταλείπετε συχνά το χώρο εργασίας μεταφέροντας δύο σάκους που φαίνονται πολύ ύποπτοι!

ΥΓ Στη θέση του υπάλληλου και της διοίκησης βάλτε αυτό που σας έρχετε στο μυαλό

Athens baby!

Από το 2004 ή καλύτερα από το 2003 είχα να μείνω στην Αθήνα. Δεν ξέρω τι λένε οι άλλοι Θεσσαλονικείς αλλά εμένα μ' αρέσει. Θα έμενα χωρίς πρόβλημα. Κι αυτό γιατί έχει μέρη να γυρίσεις και όχι ένα κέντρο και την Κρήνη όπως εδώ. Και το παραμύθι ότι έχει καλύτερο κόσμο εδώ είναι για εσωτερική κατανάλωση. Πάτε Κολωνάκι να σας πω εγώ. Κάθε μέρος όμως όσο καλό και να το θεωρείς, αν δεν έχεις καλή παρέα είναι γάμησε τα. Ευτυχώς υπήρχαν οι συμφοιτητές από τα παλιά: κάποιοι αναλλοίωτοι (Διβανάκος), κάποιοι λίγο διαφορετικοί (Αλτάνης) και κάποιοι σοβάρεψαν (Ζιαμπαράκος-κι όμως). Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν.
Το Τέξας δεν είναι τόσο cult όσο το θυμόμουν (και το ήθελα), το Marabu και το Kibubu δε θα μου μείνουν και αξέχαστα, οι καφετέριες που πήγα δεν είναι και οι καλύτερες του κόσμου. Και τι μ' αυτό; Μόνο ότι είδες φιλαράκια, μόνο ότι ξέφυγες από τη ρουτίνα, μόνο και μόνο ότι γύρισες ανανεωμένος φτάνει. Άντε και του χρόνου

ΥΓ. Ξανά thanks Βασιλάκη για τη φιλοξενεία (ΥΓ του ΥΓ. Για να κάνεις comment πατάς εκεί που λέει Σχόλια :Ρ)

The chase is better than the catch

Ένα σύντομο ανέκδοτο:

Τι κάνει τους άντρες να κυνηγούν γυναίκες που δεν πρόκειται να παντρευτούν; Tο ίδιο που κάνει τους σκύλους να κυνηγάνε αυτοκίνητα που δε σκοπεύουν να οδηγήσουν!

ΥΓ Αχ Γιώργο, Γιώργο (κατά το Αχ Κώστα, Κώστα)

Τι μας έμεινε από το Eurobasket

-Φυσικά η επική ανατροπή της Ελλάδας με τη Σλοβενία
-Τα καραγκιοζιλίκια των Ισπανών, που πήγαν να το κάνουν ποδόσφαιρο
-Η Ρωσία που από το πουθενά το σήκωσε
-Οι Ρωσίδες στον τελικό που είχαν μείνει με τα σουτιέν
-Τα ό,τι να ναι πλάνα του σκηνοθέτη
-Και κυρίως ότι μετά από πάρα πολύ καιρό είδαμε τόσο μπάσκετ και δε βαρεθήκαμε

ΥΓ Αν ξέχασα τίποτα θυμήστε το

Άντε να πούμε και για τις εκλογές

Μπορεί να διαφωνούμε ποιος θα είναι ο νικητής των εκλογών αλλά όλοι συμφωνούμε ότι η επόμενη των εκλογών θα είναι ίδια πάνω-κάτω. Δηλαδή δεν θα αλλάξει τίποτα στη λειτουργία αυτού του κράτους με τα πολλά παράσιτα πάνω του και τους κάκιστους καθοδηγητές. Το χειρότερο είναι ότι η άσχημη νοοτροπία του "να κλέψω το διπλανό μου" και "να κάθομαι και να με πληρώνουν" θα ριζώσει περισσότερο. Άρα ότι και να προκύψει τη Δευτέρα θα είναι άνευ ουσιαστικης σημασίας.
Παρολαυτά βρήκα ενδιαφέρον στη γνώμη του Γ. Κύρτσου για τον Παπανδρέου και το κοντινό μέλλον: "είδα να αναδεικνύεται το προφίλ ενός ηγέτη που έχει σαν πρότυπό του το σκανδιναβικό σοσιαλδημοκρατικό μοντέλο και θέλει να δώσει μερίδιο της εξουσίας στην Aριστερά" και "οι σημερινές πολιτικές συνθήκες θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό το 1977 (...) Aπό το 1977 μέχρι το 1981 η Nέα Δημοκρατία κυβέρνησε στα μέτρα της παπανδρεϊκής «Aλλαγής» που ερχόταν, και αυτό προβλέπω να συμβαίνει τα αμέσως επόμενα χρόνια, μέχρις ότου επιβληθεί η «Nέα Aλλαγή» με τη σύμπραξη δυνάμεων της Aριστεράς."
Θα είναι σίγουρα καλό αν επαληθευτεί. Για την πολιτική σκηνή, να μην ξεχνιόμαστε

Παραληρήματα

Έβλεπα το ματς της Ελλάδας με τη Νορβηγία. Αντί να το φάει το ξύλο στις μονομαχίες κανένας επιθετικός το έφαγε ο Χαλκιάς, ο τερματοφύλακας. Αφορμή ήθελε ο μέγας Αλέκος Θεοφιλόπουλος να ξεκινήσει το παραλήρημα για την κατάφορη αδικία, το σπρώξιμο των Νορβηγών κλπ.
Μερικές φορές γελάμε με τέτοια παραληρήματα αλλά τις περισσότερες ενοχλούμαστε. Όρεξη έχεις να ακούς τώρα τη βλακεία του καθενός. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί τέτοιοι δίπλα μας, σήμερα κιόλας άρχισε ένας φίλος-γνωστός τα γνωστά του παραληρήματα. Η λύση; Ειρωνεία, τον μπούλο και συμπάθεια (κατά το γνωστό μότο του "Ζώγια" - βιβλίο, τσάι και συμπάθεια). Όπως και την Κυριακή που είδα έναν "σκληρά" εργαζόμενο καθηγητή που δουλεύει 2 ώρες τη βδομάδα και έχει τα μούτρα να παραμιλάει για τους άλλους (αυτός που λέει "καπαριές" για τους γνωρίζοντες). Ε ρε κάτι Θεοφιλόπουλοι...

2007 έτος γάμου

Δε νομίζω να είμαι ο μοναδικός αλλά έχω την εντύπωση ότι φέτος έχουν γίνει οι περισσότεροι γάμοι την τελευταία δεκαετία. Συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, φίλοι γνωστών κλπ όλο και κάποιος παντρεύεται. Ίσως γιατί του χρόνου είναι δίσεκτο έτος (ε ρε προκαταλήψεις), ίσως γιατί μας πήραν τα χρόνια και ο περίγυρος μας είναι σε ηλικία γάμου (όχι εμείς φυσικά!). Βίο ανθόσπαρτο στους νιόπαντρους και στα δικά σας οι μελλόνυμφοι. Τρέξτε όσο προλαβαίνετε λοιπόν*

*είτε να παντρευτείτε είτε να γλιτώσετε το γάμο

Δημόσιο και στην κόλαση

Καλό, χρυσό το δημόσιο. Εργασιακός παράδεισος όπως το αποκαλώ. Αλλά μέχρι ποιου σημείου; Γνωρίζω πολύ κόσμο που έχει αφήσει το σπίτι του και πήγε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά μόλις διορίστηκε. Για αλλαγή καλό είναι δε λέω, αλλά για πάνω από μερικούς μήνες; Πρόσφατα μου πε ένας φίλος ότι ας τον διόριζαν στη Ρω να ανεβοκατεβάζει τη σημαία (μεταξύ σοβαρού και αστείου) και θα ταν μια χαρά! Είπαμε παράδεισος αλλά μήπως φτάσαμε στην υπερβολή; Λες και διαφορετικά θα πεθάνουμε από την πείνα. Τι να πεις...

Friends will be Friends

Κάποτε πηγαίναμε Πανεπιστήμιο και κάναμε και μεις (μια υποτυπώδη) φοιτητική ζωή. Πολύ πρόσφατα μετά από πρωτοβουλία μου, είχα επαφή με εξέχουσα μορφή εκείνης της εποχής. Τον Ζιαμπαράκο. Ακόμα και στενές επαφές να μην διατηρούσες, αν είχες περάσει από δίπλα του, δύσκολο να μην είχες ανταλλάξει κουβέντα. Οι γνωρίζοντες θα χαμογελάσουν και μόνο στο άκουσμα του ονόματος. Εγώ λέω να θυμηθώ τις "εκδηλώσεις" που κάναμε μαζί.

ΥΓ Για όσους ενδιαφέρονται μια χαρά είναι, σε σημείο που πάει να κάνει την έκπληξη. Αλλά ως cult φυσιογνωμία έχει ακόμα το ίδιο PC , που μόνο περιστέρια δεν το είχαν κουτσουλήσει
ΥΓ 2. Πολύ στις αναμνήσεις το ρίξαμε τελευταία και πρέπει να το κοιτάξω

Obsession

Πριν καμιά δεκαριά χρόνια ήταν οι κασέτες. Να βρεις φίλους που έχουν τα άλμπουμ συγκροτημάτων και να τα αντιγράψεις σε κασέτες. Πέρα όμως από τα επιθυμητά άλμπουμ έγραφες και κανένα άλμπουμ για το οποίο δεν καιγόσουν. Με τον καιρό συγκέντρωνες κυκλοφορίες που διαπίστωνες ότι δεν πρόκειται να τις ακούσεις ποτέ. Και γέμιζαν τα ράφια. Μετά ήρθαν τα CD και μια από τα ίδια. Ότι έβρισκες το κρατούσες. Και πήγαμε στην ψηφιακή εποχή, την εποχή του DSL. Τελικά είναι πόρωση, ψύχωση η συγκέντρωση δίσκων, ταινιών κλπ. Βέβαια κατά καιρούς κάνεις και ένα ξεκαθάρισμα γιατί και στα Gigabyte υπάρχουν όρια αλλά η διαδικασία παραμένει. Μάζευε και ας είν' και ρώγες που λένε. Ένας ψυχολόγος να μας το εξηγήσει παρακαλώ

1989

Εκλογές έρχονται και η πιο χαρακτηριστική περίοδο της νεότερης Ελλάδας σε τέτοια φάση ήταν το 1989. Το λεγόμενο "βρώμικο 89". Τότε που η σύγκρουση ανάμεσα σε Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνο Μητσοτάκη κάνει τις σημερινές να φαίνονται νηπιαγωγείου. Πόλωση και πόρωση για τα πολιτικά σε όλο της το μεγαλείο. Οικογένενειες μάλωναν, οπαδοί δερνόντουσαν για χάρη των κομμάτων. Ευτυχώς αυτά έχουν εξαλειφθεί αλλά η ένταση που επικρατούσε τότε έχει μείνει στη μνήμη μας. Ιδιαίτερα οι πολιτικές συγκεντρώσεις που μάζευαν πολύ κόσμο. Ολόκληρες πόλεις ζούσαν στους ρυθμούς τους (Όχι σαν σήμερα που να 'ναι καλά οι σκηνοθέτες) . Κορυφαίες στιγμές σε αυτές ήταν, πέρα από τις εισόδους των πολιτικών αρχηγών, όταν αναφερόταν στους αντιπάλους. Αμέσως ακουγόταν μια "ευγενική"και εκκωφαντική γιούχα :)
Βρήκα βίντεο από τις αναμετρήσεις Άρη-ΠΑΟΚ της χρυσής εποχής τους στο μπάσκετ! Κορυφαίες στιγμές. Μην αρχίσω τώρα να λέω τα κλασσικά και τετριμμένα. Πάντως και τότε γρήγορο και αμφίρροπο ήταν το μπάσκετ. Για την ιστορία στον τελευταίο τελικό του 1989 είχαμε νικήσει 87-75.

ΥΓ Αυτό το post είναι η επιτομή του "ό,τι θυμάται χαίρεται".

Το πρωτάθλημα αρχίζει

...και η εξέδρα δεν πλημμυρίζει. Ας είχαμε ομάδες τουλάχιστον όπως στο παρελθόν και χαλάλι τα 15 (και λίγα λέω) ευρώ. Το θέμα είναι ότι πριν καλά καλά αρχίσει θα σταματήσει πάλι και ξαναρχίζει στις 22. Άντε να δέσουν μετά οι ομάδες. Πάντως με αυτά που είδαμε στα πρώτα ματς η αλήθεια είναι δε θα μας λείψει και πολύ. Και όπως φαίνεται και φέτος θα ακολουθήσουμε τη γνωστή συνταγή, δηλαδή κανένα καλό ευρωπαϊκό ματς (αν δε δουλεύω εκείνη την ώρα) και την ομάδα μας. Ο Άρης, περί ου ο λόγος, δεν έδειξε καλή εικόνα. Ούτε την ταχύτητα, την τεχνική, τη δημιουργία φάσεων που είδαμε πέρυσι. Δε πειράζει ακόμα δεν αρχίσαμε σχεδόν. Το μόνο που χρίζει προβληματισμού είναι ότι κανείς καινούργιος παίκτης δεν έδειξε κάτι φοβερό, ένα δείγμα ρε παιδί μου ότι έχει το κάτι. Οψόμεθα