Δημόσιο και στην κόλαση

Καλό, χρυσό το δημόσιο. Εργασιακός παράδεισος όπως το αποκαλώ. Αλλά μέχρι ποιου σημείου; Γνωρίζω πολύ κόσμο που έχει αφήσει το σπίτι του και πήγε εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά μόλις διορίστηκε. Για αλλαγή καλό είναι δε λέω, αλλά για πάνω από μερικούς μήνες; Πρόσφατα μου πε ένας φίλος ότι ας τον διόριζαν στη Ρω να ανεβοκατεβάζει τη σημαία (μεταξύ σοβαρού και αστείου) και θα ταν μια χαρά! Είπαμε παράδεισος αλλά μήπως φτάσαμε στην υπερβολή; Λες και διαφορετικά θα πεθάνουμε από την πείνα. Τι να πεις...