Εκλογές έρχονται και η πιο χαρακτηριστική περίοδο της νεότερης Ελλάδας σε τέτοια φάση ήταν το 1989. Το λεγόμενο "βρώμικο 89". Τότε που η σύγκρουση ανάμεσα σε Ανδρέα Παπανδρέου και Κωνσταντίνο Μητσοτάκη κάνει τις σημερινές να φαίνονται νηπιαγωγείου. Πόλωση και πόρωση για τα πολιτικά σε όλο της το μεγαλείο. Οικογένενειες μάλωναν, οπαδοί δερνόντουσαν για χάρη των κομμάτων. Ευτυχώς αυτά έχουν εξαλειφθεί αλλά η ένταση που επικρατούσε τότε έχει μείνει στη μνήμη μας. Ιδιαίτερα οι πολιτικές συγκεντρώσεις που μάζευαν πολύ κόσμο. Ολόκληρες πόλεις ζούσαν στους ρυθμούς τους (Όχι σαν σήμερα που να 'ναι καλά οι σκηνοθέτες) . Κορυφαίες στιγμές σε αυτές ήταν, πέρα από τις εισόδους των πολιτικών αρχηγών, όταν αναφερόταν στους αντιπάλους. Αμέσως ακουγόταν μια "ευγενική"και εκκωφαντική
γιούχα :)
Βρήκα βίντεο από τις αναμετρήσεις Άρη-ΠΑΟΚ της χρυσής εποχής τους στο μπάσκετ! Κορυφαίες στιγμές. Μην αρχίσω τώρα να λέω τα κλασσικά και τετριμμένα. Πάντως και τότε γρήγορο και αμφίρροπο ήταν το μπάσκετ. Για την ιστορία στον τελευταίο τελικό του 1989 είχαμε νικήσει 87-75.
ΥΓ Αυτό το post είναι η επιτομή του "ό,τι θυμάται χαίρεται".
4 Σεπτεμβρίου 2007
1989
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Τα 80'ς ήταν μια σκληρή εποχή από όλες τις απόψεις. Στα γήπεδα, στις πολιτικές εκδηλώσεις, στις συναυλίες...παντού.
Ειδικά στην πολιτική όμως, μετά το 89 ο κόσμος νομίζω οτι είδε τα πράγματα πιο ρεαλιστικά.
Όσο για την "Κάθαρση" άστα να πάνε στο διάολο. Ούτε έγινε, ούτε και θα γίνει ποτέ σε ανάλογη περίπτωση.
Κάποτε είχαμε τα πάμπερς, τώρα τα ομόλογα, Πάχτηδες, Λουμπίνες, μασες, Χάψες, Φούμες και δεν πάει στο διάολο κι ο "Λαός"
Σε αυτόν τον τόπο όσοι "βολεύτηκαν", καλά την βγάζουν και στο κάτω κάτω μαγκιά τους.
Αλοίμονο σε αυτούς που έδωσαν ότι είχαν και δεν είχαν, ακόμη και τη ζωή τους, για μια ιδέα, για μια πλάνη, την οποία κάποιοι ξύπνιοι εκμεταλεύτηκαν και εκμεταλέυονται για να περνούν ζωή χαρισάμενη.
Να ψηφίσω; Ναι αμέ... σαλαμάκι και λιπαρό λιπαρό μάλιστα για να γίνει η κάλπη μπουρδέλο :) :)
Όντως πρέπει να ήταν πιο δύσκολη εποχή αλλά τότε ήμασταν μικροί και όσο περνάει ο καιρός σου μένουν μόνο τα καλά ή τα άσχημα τα θυμάσαι με χιουμοριστική διάθεση. Πάντως για το metal φίλε Dragon ήταν καλή εποχή, δεν μπορείς να πεις.
Ωραία συζήτηση και έχω είχα γράψει αλλά μου τα σβήσανε...
Λοιπόν έγιναν κάτι μπουρδουκλώματα με αυτό το moderation, αλλά τες πα.
Τα 80s λόγω της ηλικίας μας τα θυμόμαστε σαν κάτι larger than life. Βιώναμε το απόλυτο κιτσαριό χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε! Αχχχ... εποχές! Τότε που τα PC ήταν πανάθλια, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια κάτι πλαστικά πράσινα πραγματάκια, η παράνομη δορυφορική, οι φόρμες στο σχολείο, τα transformers, μια Ελλάδα που βολευόταν αβέρτα στο Δημόσιο και υποθήκευε για πάντα το μέλλον της.
Και φυσικά Γκάλης. Ως και λαμπάδα είχα!
Άτυχα τα σημερινά τσουτσέκια που ποτέ δεν θα νιώσουν εκείνες τις αγνές κιτς εποχές!
χαχα όντως, καρακιτσάτη εποχή. Όποιος δει τσάντα ρόδα και κοπάνα, Φυλακές ανηλίκων και ένα σωρό άλλες θα καταλάβει.
Το χω πει οτι γενικά τα 80'ς ήταν για τον πούτσο, η μουσική όμως ήταν άλλο πράγμα.
Δημοσίευση σχολίου