10 Ιανουαρίου 2008

Κακή ανατροφή

1
Θυμάμαι ήμουν μαθητής στο δημοτικό και στο γυμνάσιο και αυτά που κάναμε μου φαινόταν εύκολα. Τότε νόμιζα επειδή ήμουν πιο έξυπνος. Σήμερα έχω αντιληφθεί ότι δεν ήταν μόνο θέμα εξυπνάδας. Τα βιβλία παραήταν απλοϊκά και ίσως όχι αντίστοιχα για την ηλικία μας. Το αρνητικό της υπόθεσης για μένα είναι η ψευδαίσθηση που σου δίνει. Ότι είχες περισσότερες δυνατότητες από τις πραγματικές σου. Από ότι αντιλαμβάνομαι για τα σημερινά παιδιά μάλλον είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Γιατί όπως εμείς είχαμε τα βιβλία μιας προηγούμενης γενιάς έτσι και τα παιδιά τώρα έχουν τα δικά μας βιβλία.

2
Υπάρχουν μερικές μπάντες στο χώρο του metal που είτε με σοβαρότητα είτε με γραφικότητα ασχολούνται με μύθους, ιππότες, μάχες, νεράιδες. Όπως και εμείς μεγαλώσαμε με ανάλογες ιστορίες. Κάπου όμως τις βάλαμε στην άκρη. Δε λέω έχει την ομορφιά του αυτή η μεταφορά σε φανταστικούς ή παρελθοντικούς χώρους αλλά όσο λιγότερο παραμυθιάζεις ένα παιδί τόσο καλύτερα γι αυτό να βγει στον πραγματικό κόσμο. Γιατί εκεί έξω δεν θα συναντήσει τον ήρωα που μάχεται για το καλό της κοινωνίας και τον σατανικό βασιλιά που θέλει την καταστροφή των πάντων. Τα πράγματα είναι πιο μοιρασμένα. Ας αφήσουμε τις επικές ιστορίες στα τραγούδια και στην ψυχαγωγία.

2 σχόλια:

ekanou είπε...

Που να δεις στο πανεπιστήμιο τι ψευδεσθήσεις σου δημιουργούνται. Και μετά βγαίνεις λίγο παραέξω και νιώθεις ο μαλάκας της υπόθεσεις.

Και θέτω το ερώτημα.

Ας δεχτώ ότι το δημόσιο σχολείο και το δημόσιο πανεπιστήμιο προσφαίρουν μια κάποια ισότητα στη μάθηση. Φαίνεται ωστόσο ότι η προσφερόμενη αυτή ισότητα πραγματοποιείται με την εξίσωση προς τα κάτω. Δηλαδή όλοι να παίρνουμε την ελάχιστη δυνατή παιδεία.

Υπάρχει λύση? Διότι ούτε είναι δυνατόν όλοι να είναι ικανοί να λαμβάνουν την ίδια παιδεία και ακόμα χειρότερα ούτε είναι δυνατόν να προσφέρεται παιδεία υψηλής ποιότητας στο σύνολο των μαθητών - και οικονομικά αλλά και πρακτικά είναι αδύνατον η Ελλάδα να έχει 10 ΜΙΤ, το πολύ να έχει 1.

Το γενικότερο ερώτημα βέβαια είναι, θα πρέπει να τίθενται όρια στην ατομική ελευθερία του καθενός για προκοπή και ανάπτυξη και ως που η "κοινωνική ισότητα" μπορεί να ευνουχίζει αυτήν την ελευθερία?

Anton είπε...

Μεγάλη συζήτηση ανοίγουμε αλλά είμαι σίγουορος ότι ανάμεσα στα εκατοντάδες παιδαγωγικά συγγράμματα που έχουν κυκλοφορήσει, σίγουρα κάποια από αυτά θα αέχουν ασχοληθεί και καταλήξει σε σχέση με το συγκεκριμένο θέμα.