Στην υγειά μας

Οι τηλεοπτικές ταβέρνες έχουν χάσει την αίγλη τους. Κρίμα :P Συνεχίζουν όμως, και από τη μια δικαιολογημένα γιατί κάνουν παρέα σε ηλικίες που δεν βγαίνουν τα βράδια του Σαββατοκύριακου. Από την άλλη ο σημαντικότερος λόγος ύπαρξης τους είναι οι δημόσιες σχέσεις (όπως και όλες οι τηλεοπτικές εκπομπές) αλλά και για να δείξουν ηθοποιοί και άλλοι του χώρου πόσο πολυπράγμονες είναι. Είναι ψαγμένοι, ξέρουν να τραγουδάνε, έχουν ορθοφωνία, κατέχουν το άθλημα με μια κουβέντα. Και ειδικά εκπομπές σαν του Παπαδόπουλου που νομίζουν ότι προσφέρουν στη μουσική παιδεία.

ΥΓ. Ίσως κάποιοι γλετζέδες να στέκονται στις χαρές και τα πανηγύρια, εγώ που το πετυχαίνω στο ζάπινγκ αυτή την εντύπωση έχω.

New Metal 8

Από συναυλίες τα πάμε μια χαρά. Από νέες κυκλοφορίες το καλάθι είναι γεμάτο. Για μας (τους μεταλλάδες) είναι η ζωή.

Spice and The RJ Band - Shave Your Fear
Ο πρώτος δίσκος μ' άρεσε πολύ. Μου έχουν λείψει οι Spiritual Beggars. Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε; O Spice με μπόλικα τραγούδια συνεχίζει εδώ στο ίδιο αγαπημένο στυλάκι. Αυτή είναι μουσική. (Παρεμπιπτόντως μου βγήκε η πίστη να βρω τον δίσκο, γι αυτό και το link στο Playlist) Candlemass - Death Magic Doom
Δεύτερος δίσκος με τον Lowe με σαφώς καλύτερο ήχο. Οι γνωστοί Candlemass δεν αιφνιδιάζουν αλλά ούτε και κουράζουν. Ίσως τα κλισέ τους να κουράζουν (ο τίτλος τα λέει όλα) αλλά για τους λάτρεις του doom δεν υπάρχουν καλύτεροι σήμερα.Mastodon - Crack The Skye
Όσο πάει μου θυμίζουν όλο και περισσότερο την περίπτωση των Hammerfall. Που γούσταρα τον πρώτο δίσκο, το δεύτερο άντε και τον τρίτο αλλά μετά από συνήθεια ασχολούμουν, μέχρι που σήμερα δεν ξέρω αν υπάρχουν :@ Γαμάτο το Leviathan, το ακούω και σήμερα και γουστάρω. Καλά τα παλιότερα τους. Μαλακίτσα το Blood Mountain. Και το καινούργιο όσο και αν το προσπάθησα δε μου κανε τίποτα. Με καλές στιγμές αλλά και τραγούδια τραβηγμένα από τα μαλλιά. Για background ίσως στέκεται ο δίσκος αλλά δεν είναι έτσι το metal. Queensryche - American Soldier
Η περίπτωση των (θεών κατά τα άλλα) Queensryche συνοψίζεται στην παροιμία: "Κλάνει ο πεθαμένος;" Ότι και να κάνουν δεν μπορούν να πλησιάσουν τα αριστουργήματα τους παρελθόντος ούτε κατά διάνοια. Συμπαθητικοί σήμερα αλλά αν δεν υπήρχαν δισκάρες όπως το Operation: Mindcrime (respect) σιγά μην κατεβάζαμε (από το ράφι) το American Soldier. The Answer - Everyday Demons
Με το εναρκτήριο Demon Eyes μπαίνεις στο δαιμονιώδες hard rock τους. Δεν θα κάνουν την καριέρα των συντοπιτών και προτύπων τους αφού άλλες είναι οι συνθήκες σήμερα. Δεν τους κοπιάρουν όμως ούτε και ακούγονται παρωχημένοι. Αν θέλετε να ροκάρετε να η ευκαιρία.

Άχρωμα

Όταν είναι μουντός ο καιρός είναι άχρωμα τα πράγματα στον περίγυρο. Όπως σήμερα 25 Μαρτίου. Αλλά και χθες στη γιορτή αν και οι καιρικές συνθήκες ήταν καλές, ήταν η ανταπόκριση που έκανε άχρωμα τα πράγματα. Κενή γιορτή. Ούτε στους συναδέλφους αλλά κυρίως στα παιδιά δεν φάνηκε να σημαίνει κάτι, να διαφοροποιεί τη ρουτίνα. Εγώ πάλι χάρηκα τα 7-8 παιδιά που την οργάνωσαν, χόρεψαν, τραγούδησαν και κάτι τους έμεινε από την διαδικασία. Μικρά πράγματα που σπάνε τη μονοτονία.
Όλοι δρουν με γνώμονα το προσωπικό κέρδος είτε οικονομικό είτε άλλης μορφής. Σα να έχει υποχωρήσει η ανιδιοτέλεια και η μαγεία. Όχι αναπάντεχα, δυστυχώς όμως. Έτσι χαίρεσαι όταν έχεις δίπλα σου κάποιον που δρα εθελοντικά και όχι γιατί προσβλέπει σε χρήματα, προσοχή, μικροοφέλη. Λίγο χρώμα.

Rotting Christ, Disembowel, Ravencult - Live in Eightball

Βράδυ Σαββάτου και ήμουν σε metal συναυλία. Πρωτότυπο :P Ηχητικά τα πράγματα ήταν ακόμα πιο άγρια σε σχέση με το προηγούμενο Σάββατο αφού είχαμε να κάνουμε με black/death συγκροτήματα. Όσον αφορά τον χώρο τον βρήκα συμπαθητικό (όχι γούτσου γούτσου :P) και πολύ metal.
Πρώτοι βγήκαν οι Ravencult, τόσο black που μόνο το corpsepaint τους έλειπε. Φιλικούς δεν τους έλεγες (black παίζουν ρε φίλε, σιγά μην σου πουν και ευχαριστώ :@), ευχάριστους μουσικά δύσκολα αλλά υπήρχε αρκετός κόσμος που γούσταρε και χτυπήθηκε. Έπαιξαν και πολύ ώρα γαμώτο...
Ακολούθησαν οι Disembowel που κινήθηκαν σε death μονοπάτια. Άλλοτε της παλιά σχολής άλλοτε πιο φρέσκα. Όπως και πριν κοιτούσαμε το ρολόι για να βγουν οι headliners αλλά και το υπόλοιπο κοινό δεν ενθουσιάστηκε ιδιαίτερα. Πάντως ήταν πιο ευγενικοί από τους προηγούμενους :P
Και έφτασε η ώρα που περιμέναμε. Οι Sakis & Friends aka Rotting Christ βγήκαν στην σκηνή και έπαιξαν από τους 3 πρώτους δίσκους τους συν το ΕΡ. Old-school σύναξη όπως εύστοχα ειπώθηκε. Τόσο η μπάντα όσο και ο κόσμος φαίνεται να γούσταρε αφού αμφότεροι χτυπιόταν και ξελαρυγγιαζόταν. Top στιγμές για μένα τα τραγούδια από το Triarchy... και το ομώνυμο από το Non Serviam (για τους περισσότερους το Mighty Contract), έλλειψη το Wolfera the Chacal. Ωραία βραδιά, τους περιμένουμε να έρθουν να παίξουν και τα πιο πρόσφατά τους.
ΥΓ Στα ενδιάμεσα ο ηχολήπτης (που ήταν μπροστά μας) έπαιζε λευκό θόρυβο :@ Έτοιμος ήμουν να απλώσω χέρι και να κατεβάζω την ένταση
ΥΓ 2. Τι κολλάει μετά από ένα black metal live; Ο ευρών αμειφθήσεται

Laid to rest

Διάφορα συμβαίνουν, δεν προλαβαίνεις καλά-καλά να τα αντιληφθείς πόσο μάλλον να τα βάλεις σε μια σειρά. Άλλα γνωστά άλλα καινούργια. Τα προσωπικά εκτός blog, τα άλλα εντός. Το καλό είναι ότι έρχονται μέρες αργίας να τα δούμε.
Από συναυλίες ανακοινώθηκαν ενδιαφέροντα ονόματα για το καλοκαίρι αλλά πρέπει να ναι μεγάλο το κίνητρο για να τραβιέσαι Αθήνα κάθε λίγο και λιγάκι. Θα το κάνω (με το καλό) μία στις 28 Μαΐου, για δεύτερη πρέπει να ρθουν εξίσου γαμάτοι.
Το φαινόμενο memento ανθεί στο ΕΠΑΛ. Τη μια τους λες κάτι, τους δίνεις ασκήσεις, κάνεις επανάληψη, τους βάζεις τεστ σε αυτό και την άλλη δεν θυμούνται τίποτα απολύτως. Μαύρη είν' η νύχτα στα βουνά...
Πήγα σε ημερίδα για το ασφαλές διαδίκτυο που διοργάνωσε η δευτεροβάθμια. Την Πετρούλα να έβαζαν για ομιλήτρια πιο σημαντικά θα μας έλεγε (δε λέω γι αυτά που θα μας έδειχνε!)
Οι συναναστροφές μες στην βδομάδα ήταν τουλάχιστον πολύ ενδιαφέρουσες. Ευχάριστα και ωραία άτομα.
Ο σχεδιασμός για την εξόρμηση του Πάσχα είναι σε καλό σημείο. Ελπίζω να ολοκληρωθούν γρήγορα.
Το ΣΚ δύσκολα θα ξεκουραστώ αλλά δεν σκοπεύω να διαλυθώ κιόλαςΥΓ Σαν το cheesecake δεν έχει!

Gourmet IV

Όταν τρώμε δε μιλάμε γι αυτό:
Χουάνγκ: Το κινέζικο στη ΧΑΝΘ. Συμπαθητικό το προσωπικό και το φαγητό. Όχι κάτι ξεχωριστό πάντως. Δεν μου έκανε εντύπωση κάποιο πιάτο. Μάλλον αυτό της Πλατείας Ελευθερίας είναι το καλύτερο από τα τρία κινέζικα που έχω πάει.
Ουρανός: Βούλγαρη με Νέα Εγνατία. Πέρα από ότι (πρέπει να) έχει ποσοστά στο μαγαζί ο Σαουρίδης ένας ακόμα λόγος είναι οι ωραίες γεύσεις του. Όμορφος ο χώρος και είναι από τα μαγαζιά με χαρακτήρα που φεύγεις ικανοποιημένος, γευστικά τουλάχιστον.
Μπερεκέτι: Στη Διαγόρα στην Άνω Τούμπα. Τσικνοπέμπτη έχω πάει όσες φορές πήγα αλλά μ' άρεσε και το φαγητό και η εξυπηρέτηση. Φαντάζομαι τις άλλες μέρες θα είναι ακόμα καλύτερα.
Mexican: Το μεξικάνικο στην αρχή της Αρετσούς. Δεν έχει μόνο μεξικάνικα και αυτό ίσως το μπερδεύει λίγο. Ο χώρος όμορφα διακοσμημένος, η εξυπηρέτηση πολύ καλή αλλά από φαγητά όχι κάτι τρομερό. Προτιμώ τα άλλα δύο μεξικάνικα της πόλης.
Μangio: Στην παραλία. Ενδιαφέρον χώρος και όμορφη θέα. Τα πιάτα δεν έχουν να επιδείξουν κάποια διαφοροποίηση από τα κλασσικά ενώ και οι τιμές είναι πολύ τσιμπημένες. Για μια φορά καλά ήταν.*Extra Γιάννενα: Το χα πει και στο post για τα Γιάννενα. Ξέρουν να τρώνε καλά εκεί. Τρία μαγαζιά επισκέφθηκα και τα προτείνω ανεπιφύλακτα: Λίμνη, Μπουκιά-Μπουκιά, Σείριος. Ειδικά τα δύο πρώτα.

Soulfly - Live in Thessaloniki

Τρίτο live σε διάστημα τριών μηνών είναι καλό σκορ. Για μας, γιατί για την τσέπη μας δεν είναι τόσο καλό. O Max Cavalera και η παρέα του ήρθαν στην πόλη μας, μας αναστάτωσαν και έφυγαν.

• Στην αρχή ημασταν τρεις κι ο κούκος, μετά πυκνώσαμε πολύ.
• Πραγματικά πολύ ξύλο. Tα pit έδιναν και έπαιρναν \m/
• Ξύλο δεν φάγαμε (ούτε ρίξαμε) αλλά νερό φάγαμε.
• Ο Cavalera άλλαξε 4-5 μπλούζες. Ούτε η Μιμή Ντενίση να ήταν :@
  
• Ο Rizzo σαν άλλος Steve Vai έπαιξε και με κιθάρα με δύο λαιμούς.
• Όσο περνούσε η ώρα ο ήχος γινόταν σκατά. Aκόμα βουίζουν τα αυτιά μου!
• Μεταλλάς μπροστά μου έστελνε sms: "Τι ώρα θα είσαι έτοιμη να περάσω να σε πάρω;" Προς "Αστεράκι μου" :-*

Έκαστος στο είδος του

Κινούμαστε σε ένα περιβάλλον με πολλά ερεθίσματα και είτε ανταποκρινόμαστε σε αυτά είτε απλά τα παρακολουθούμε. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν αποκτάμε αυτόματα το proficiency σε όλα αυτά. Δεν σημαίνει ότι επειδή είμαστε καλοί σε κάτι, είμαστε καλοί σε όλα. Σα να λέμε ότι επειδή ξέρουμε να κάνουμε μια πρόσθεση είμαστε μαθηματικοί. Αφορμή είναι η εκπομπή του Κανάκη-Σερβετά-Κιούση στο ράδιο. Τους παραδέχομαι για το χαβαλέ και το χιούμορ που κάνουν. Είναι χαρισματικοί σε αυτό γι αυτό άλλωστε και τους ακούω τα μεσημέρια. Όταν όμως το παίζουν παντογνώστες και απόλυτοι στη γνώμη που έχουν, τότε το χάνουν. Η ημιμάθεια είναι χειρότερη από την αμάθεια και η στενοκεφαλιά το επιστέγασμά της. Κανείς δεν είναι τέλειος.

Working class hero

Σκεφτόμουν να κάνω ένα post για το Κοκκαλιστάν (που έστειλε 3 εισαγγελείς σε ένα ματς!) αλλά υπάρχουν τόσες εφημερίδες να ασχολούνται με αυτά. Ο καθένας έχει τα προβλήματά του (προφανή ή μη), τις ασχολίες του, τις δουλειές του. Όσο είμαστε στα πόδια μας μια χαρά είμαστε. Η επόμενη βδομάδα έχει πολύ δουλειά (πρέπει να βγάλουμε τα επερχόμενα έξοδα) για αυτό κατανόηση από κοντινούς και μακρινούς.









Σημείωση: Οι φώτο από τη φάμπρικα :@ που δουλεύω και το ταβερνείο που τσιμπάω...

Achtung Baby!

Ημερομηνιακά μπήκαμε στην άνοιξη, από άποψη καιρού δεν έχουμε ιδιαίτερα παράπονα, από διάθεση εξαρτάται από τον καθένα. Μαζί με την άνοιξη φουντώνουν και οι κάθε λογής ιώσεις γι αυτό προσοχή. Μέχρι στιγμής το παλεύω να μην πέσω στο κρεβάτι του πόνου (συνάχι, λαιμός και 36,8 πυρετός παρακαλώ!) αλλά τα μικρόβια καιροφυλακτούν. Προσοχή λοιπόν.

Τριήμερο στα Γιάννενα

Θες ένα όμορφο και ενδιαφέρον μέρος που να μην ξεπαγιάσεις για να περάσεις το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας; Γιάννενα. Δεν πήγα για ξεκούραση, ούτε για να δω αξιοθέατα. Για καλοπέραση. Και πραγματικά είναι μια πολύ καλή επιλογή γιατί πρόκειται για μια πολύ ζωντανή πόλη με κόσμο και πολλά μαγαζιά. Βέβαια αν δεν έχεις καλή παρέα και στον παράδεισο βαρετά είναι. Και επειδή στη Θεσσαλονίκη περηφανευόμαστε για το φαγητό και τη διασκέδαση, φάτε σε κάποιο απο τα μαγαζιά του μώλου ή στο Μπουκιά Μπουκιά, πιείτε τη μπύρα σας σε μια από τις μπυραρίες (στο Beer Academy μόνο μας πιάνουν), διασκεδάστε σε ένα από τα όμορφα μπαράκια του κέντρου και θα σας φύγει η ξιπασιά.

ΥΓ Δε γινόταν να χαμε μια μέρα ξεκούρασης παραπάνω;
ΥΓ 2. roulaki ακολουθήσαμε σχεδόν ευλαβικά τις προτάσεις σου. Ελπίζω να πέρασες και συ το ίδιο καλά