Από συναυλίες τα πάμε μια χαρά. Από νέες κυκλοφορίες το καλάθι είναι γεμάτο. Για μας (τους μεταλλάδες) είναι η ζωή.
Spice and The RJ Band - Shave Your Fear
Ο πρώτος δίσκος μ' άρεσε πολύ. Μου έχουν λείψει οι Spiritual Beggars. Γιατί να το κρύψομεν άλλωστε; O Spice με μπόλικα τραγούδια συνεχίζει εδώ στο ίδιο αγαπημένο στυλάκι. Αυτή είναι μουσική. (Παρεμπιπτόντως μου βγήκε η πίστη να βρω τον δίσκο, γι αυτό και το link στο Playlist) Candlemass - Death Magic Doom
Δεύτερος δίσκος με τον Lowe με σαφώς καλύτερο ήχο. Οι γνωστοί Candlemass δεν αιφνιδιάζουν αλλά ούτε και κουράζουν. Ίσως τα κλισέ τους να κουράζουν (ο τίτλος τα λέει όλα) αλλά για τους λάτρεις του doom δεν υπάρχουν καλύτεροι σήμερα.Mastodon - Crack The Skye
Όσο πάει μου θυμίζουν όλο και περισσότερο την περίπτωση των Hammerfall. Που γούσταρα τον πρώτο δίσκο, το δεύτερο άντε και τον τρίτο αλλά μετά από συνήθεια ασχολούμουν, μέχρι που σήμερα δεν ξέρω αν υπάρχουν :@ Γαμάτο το Leviathan, το ακούω και σήμερα και γουστάρω. Καλά τα παλιότερα τους. Μαλακίτσα το Blood Mountain. Και το καινούργιο όσο και αν το προσπάθησα δε μου κανε τίποτα. Με καλές στιγμές αλλά και τραγούδια τραβηγμένα από τα μαλλιά. Για background ίσως στέκεται ο δίσκος αλλά δεν είναι έτσι το metal. Queensryche - American Soldier
Η περίπτωση των (θεών κατά τα άλλα) Queensryche συνοψίζεται στην παροιμία: "Κλάνει ο πεθαμένος;" Ότι και να κάνουν δεν μπορούν να πλησιάσουν τα αριστουργήματα τους παρελθόντος ούτε κατά διάνοια. Συμπαθητικοί σήμερα αλλά αν δεν υπήρχαν δισκάρες όπως το Operation: Mindcrime (respect) σιγά μην κατεβάζαμε (από το ράφι) το American Soldier. The Answer - Everyday Demons
Με το εναρκτήριο Demon Eyes μπαίνεις στο δαιμονιώδες hard rock τους. Δεν θα κάνουν την καριέρα των συντοπιτών και προτύπων τους αφού άλλες είναι οι συνθήκες σήμερα. Δεν τους κοπιάρουν όμως ούτε και ακούγονται παρωχημένοι. Αν θέλετε να ροκάρετε να η ευκαιρία.
27 Μαρτίου 2009
New Metal 8
Αναρτήθηκε από τον Anton at 21:23
Labels: Νέες κυκλοφορίες, Metal
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Θα συμφωνήσω για Mastodon. Δεν είναι κακός ο δίσκος, αλλά από την άλλη τα κομμάτια είναι πολύ δύσκολα. ΜΕ την κακή έννοια.
Ξέχνα το Leviathan. Είπαν ότι δεν θα ξαναγράψουν έτσι :/ Το πρόβλημα είναι ότι κινούνται σε πολυπλοκότητα τύπου Rush και Opeth, αλλά μάλλον δεν μπορούν να τιθασεύσουν τόσο μεγάλες συνθέσεις... Ατςςς :p
Το Last Baron είναι γαμάτο όμως!
Candlemass. Καλό. Νομίζω ο πιο βρωμερός ήχος του Grey Islands ταίριαζε λίγο καλύτερα στο στυλ.
Δημοσίευση σχολίου