Τους Within Temptation τους πρωτοάκουσα από έναν φίλο που μου είχε δώσει μερικούς από τους δίσκους που είχε κατεβάσει. Δεν είχαμε ADSL τότε. Μου έκανε τόσο εντύπωση ο ήχος τους, που ξάπλωσα το βράδυ και άκουγα ξανά και ξανά τη μουσική τους. Δεν μπορούσα να καταλήξω αν ήταν καλά τα φωνητικά της τραγουδίστριας...
Σήμερα η Sharon den Adel είναι γνωστή και σε άτομα που δεν έχουν σχέση με το συμφωνικό metal (άκου Armin van Buuren - In and Out of Love). Αν κάποιος ακούει Nightwish σίγουρα θα αρέσει ο ήχος της μπάντας. H αλήθεια είναι όμως ότι οι δύο τελευταίοι δίσκοι είναι πολύ εμπορικοί για τα γούστα μου. Στο θέμα μας.
Το Mother Earth μπορεί να θεωρηθεί metal καθώς οι ρυθμοί του και τα επικά σημεία του είναι χαρακτηριστικά του power. Τα αιθέρια φωνητικά σίγουρα δίνουν πολλούς πόντους στο σύνολο. Αλλά αυτό που απογειώνει το δίσκο είναι οι μαγευτικές μελωδίες του σε κάνουν να κολλήσεις. Τα μπαλαντοειδή Our Farewell, Never-Ending Story, In Perfect Harmony σου δίνουν το στίγμα, τα πιο χαρακτηριστικά Ice Queen και το ομώνυμο την προσωπικότητα της μπάντας και τα Caged, Deceiver of Fools και Dark Wings τις δυνάμεις της. Με μια λέξη απόλαυση.
Το Mother Earth δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε οπαδούς του σκληρού ήχου αλλά σε ακροατές που ταξιδεύουν με τις μελωδίες ενός soundtrack.
Συμβουλή: Μην το ακούσεται στο αμάξι. Χάνει πολλά από τα συστατικά του.
16 Μαΐου 2009
Within Temptation - Mother Earth
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Επιτέλους, κι ένα post για το metal! Όταν το πρωτοανακάλυψα το blog τα βασικά θέματα ήταν το metal, ο Άρης και η καθημερινότητά σου. Έχω καιρό να διαβάσω κάτι για τα πρώτα δύο θέματα. Και καλά, η πορεία του Άρη φέτος δεν ήταν καλή (αν και έχει πολύ ψωμί το παρασκήνιο για την εκλογή Προέδρου), αλλά το metal ρε συ; Εμείς εδώ στα νησιά και τις εξορίες δεν έχουμε το Principal δίπλα να βλέπουμε καμιά συναυλία. Ούτε και κανένα να ακούει παρόμοια μουσική (εκτός από τους μαθητές μου, αλλά μαθαίνουν ακόμη κι αυτοί).
Metal is dead :@
Αν εξαιρέσεις το κλιπάκι με τους Simpsons για τους AC/DC όντως είχα καιρό. Αλλά ούτε σε καμιά συναυλία πήγα ούτε και κανένα νέο δίσκο άκουσα.
Όσο για τον Άρη, μεγάλη κουβέντα αλλά δε με τραβάει πολύ η ιστορία. Ξεκίνησαν 4 μήνες χωρίς αγωνιστικές υποχρεώσεις που θα διυλίζουν τον κώνωπα στα αθλητικά ραδιόφωνα.
Καλά, το θέμα Άρης έχει ενδιαφέρον μέχρι τις εκλογές. Πρώτη φορά συμβαίνει αυτό σε ελληνική ομάδα: προεκλογικός αγώνας, υποσχέσεις, 2 παρατάξεις που υπόσχονται παίχτες. Εμένα μου αρέσει μέχρι τώρα το σκηνικό, κρατιέται ένα επίπεδο. Θέλω να φύγει ο οδοντίατρος πάντως. Όσο για το μέταλ, it's not dead man! Από τους μακαρίτες τους Λεφτάλικα είχες να ασχοληθείς κι έχουν βγει ενδιαφέρουσες δουλειές. Από τα πιο πρόσφατα να αναφέρω των heaven and Hell, The Devil you Know που με ενδιαφέρει λόγω Dio αλλά και του μέγα Iommi. Έπειτα διαλύθηκαν oi Faded Line και το περάσατε όλοι στα ψιλά. Είχαν ωραία κομμάτια, ειδικά τα δύο που είχε αναρτήσει ο radical πιο πρόσφατα. Αυτά δεν είναι θέματα; (Αμάν πια, εγώ θα σου δίνω ιδέες;)
Δεν έχεις δίκιο. Και στο δίσκο του Manson είχα αναφερθεί και σε νέες κυκλοφορίες με το New Metal 8. Αν παρατηρείς δεξιά το playlist το Devil You Know ήταν για μεγάλο διάστημα μέσα. Τώρα για τους Faded Line διαλύθηκαν λόγω εσωτερικών ερίδων :P
Ποιοι είναι αυτοί οι Faded Line; :O
Τελευταίες φήμες λένε ότι θα αναγεννηθούν από τις στάχτες του(ς) με νέο ήχο και θα δημιουργήσουν το νέο ιδίωμα το avant-death-metal ή αλλιώς Analipsi Metal! (όπως λέμε Gotenburg ή όπως γράφεται :p)
Ευχαριστούμε για τα καλά λόγια. Θα το πούμε στον... Radikal που είναι στην αποτοξίνωση (απο τα ντοκιμαντέρ)... :@
ή αλλιώς Analipsi Metal!
Mipos tha dimiourgisoun to Death Knot Metal?
European Deathknot
Δημοσίευση σχολίου