Λίγη τσίπα

Έχω την εντύπωση ότι παλιότερα κάποιος περηφανευόταν ή κέρδιζε τον σεβασμό στον επαγγελματικό τομέα τουλάχιστον, όταν είχε μια καλή δουλειά, ήταν εργατικός, προσέφερε μέσα από την εργασία του, ήταν δημιουργικός. Σήμερα έρχονται κάτι άτομα και περηφανεύονται γιατί πληρώνονται δουλεύοντας ελάχιστες ώρες τη βδομάδα. Και να ήταν τίποτα εισοδηματίες πάει και έρχεται (αν και σε αυτή την περίπτωση είναι ξεφτίλα να χαίρεσαι που είσαι τεμπέλης). Αλλά να χώθηκες στο δημόσιο και να το λες αυτό δεν καταλαβαίνεις ότι είναι ξεφτίλα; Αλλά φαίνεται έτσι τους μεγάλωσαν αυτούς, να είναι δηλαδή παράσιτα. Ή μήπως άλλαξαν τα πράγματα;