Dokken - Back For The Attack

Η κιθάρα του George Lynch είναι όλα τα λεφτά. Ξεχωρίζει το γκρουπ από τη glam σαβούρα της εποχής και την κάνει πιο hard rock. Απότομα μπήκα, ας τα πάρουμε με τη σειρά.
Είναι 1987, είσαι από το LA, δύσκολα θα ξέφευγες από το να έπαιζες με ηλεκτρικές κιθάρες και να είχες μαλλί permanant. Έχοντας στο ενεργητικό τους δύο πλατινένιους δίσκους, οι Dokken κυκλοφορούν και το μάλλον καλύτερο τους, που δυστυχώς ήταν και ο τελευταίος πραγματικά σημαντικός. Μετά τους παρέσυρε το κύμα του grunge.
Επιθετικά μπαίνει το Back For The Attack με το Kiss of Death όπου ξεδιπλώνονται οι αρετές του Lynch. Η συνέχεια έχει από όλα, ενώ είναι δύσκολο να βρεις κάποιο τραγούδι που υστερεί. Τραγούδια που σου φτιάχνουν τη διάθεση χωρίς να είναι χαζοχαρούμενα, που τα ακούς άνετα και στο αμάξι στο repeat. Επειδή το ύφος του δίσκου είναι αρκετά μελωδικό λογικό είναι να μην είναι προσφιλές σε κάποιον που ακούει αποκλειστικά metal. Αλλά για ξεχαρμάνιασμα καλό είναι :) Αν μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε κάποιες ιδιαίτερες στιγμές είναι το instrumental Mr Scary και το Dream Warriors που βρισκόταν στο soundtrack του Nightmare on Elm Street.