New Metal 7

Ήταν προ αμνημονεύτων χρόνων όταν αναφέρθηκα για τελευταία φορά σε rock/metal κυκλοφορίες. Οι πιο πρόσφατες που απασχολούν το winamp μου, το κινητό μου και το mp3 player του αυτοκινήτου μου (α τςςς) είναι οι εξής:


Σταθερή αξία οι γερόλυκοι του NWOBHM. Αν περάσουν από τα μέρη σας μην παραλείψετε να τους δείτε live. Είναι όλα τα λεφτά. Στον νέο τους δίσκο εκτός από το να μας αναπτερώνουν τις ελπίδες να τους ξαναδούμε από τα μέρη μας, στέκονται σε αξιοπρεπή επίπεδα. Ωραίος και δυνατός ο ήχος και ο Biff μπορεί να βραχνιάζει ώρες-ώρες αλλά τον αγαπάμε :)


Τα είπαμε γι αυτούς σε ένα ολόκληρο post. Η τελική έκδοση του άλμπουμ έχει ελαφρές διαφορές αλλά δεν αναιρούν τα προαναφερθέντα. Περισσότερο για soundtrack στα καθημερινά πάνε-έλα είναι παρά ένας hard rock δυναμίτης.Mastodon - Crack The Skye
Ο Sammet άλλαξε το μαλλί του, ξαπόστασε από τις rock όπερες και ξανασχολήθηκε με το γκρουπ του. Μάλλον θέλει περισσότερη ξεκούραση και να αφήσει το μαλλί να μακρύνει λίγο γιατί ο δίσκος δεν είναι κάτι τρομερό. Χρειάζεται να πάρουν τα πάνω τους συγκροτήματα σαν τους Edguy.

Πρόκειται για κυκλοφορία του 2009 αλλά ο Άγιος Βασίλης μας το φερε από τώρα... H παρέα του Petrozza επιστρέφει μετά από 4 χρόνια και έχει να πει πολλά. Τα κλασσικά Kreator στοιχεία είναι εδώ και αυτό είναι θετικό. Η φωνή του Γερμανού σε πωρώνει. Οι εναλλαγές σε ωθούν σε moshpit. Ίσως να μην στέκεται δίπλα στο Outcast (το αγαπημένο μου) αλλά δεν είναι και άσχημο.

Από αρχές Οκτώβρη που το κατέβασα (από το ράφι) δε λέω να ξεκολλήσω. Μπορεί να έχουν 4 δεκαετίες στην πλάτη τους αλλά οι τυπάδες από το down under το χουν ακόμα. Riff, riff, riff. Μπορεί να γίνω ιερόσυλος αλλά το Black Ice ηχεί στα αυτιά μου σαν ένας από τους τρεις καλύτερους δίσκους της καριέρας τους. I could be in a rock ‘n’ roll dream...