Σεπτέμβρης

Κοιτάω το post που είχα κάνει πριν σχεδόν έναν χρόνο για τον Σεπτέμβρη, τον χειρότερο μήνα. Τέλειωσαν οι διακοπές, τα μπάνια, το καλοκαίρι και ότι αυτό κουβαλάει. Μένει η ζέστη του καλοκαιριού, φεύγουν όλοι στις δουλειές τους, ρουτίνα ξανά, τα κεφάλια μέσα. Αλλά τα πάντα είναι όπως τα βλέπεις. Δεν ξέρω αν εσείς είστε ικανοποιημένοι που παίρνετε έναν σταθερό μισθό και βλέπετε Ειδήσεις και Μαρία η άσχημη αλλά εγώ λέω να κάτσω να σκεφτώ τι καινούργιο θα κάνω φέτος. Τώρα πόσα από αυτά που λέμε γίνονται είναι άλλο. Το θέμα είναι να μην επαφίεσαι στα δεδομένα και σαπίζεις.

ΥΓ Επειδή δεν παίζει φράγκο τελευταία, λέω να βάλω το λογαριασμό μου στο blog για οικονομική ενίσχυση!
ΥΓ 2 Από το 2003 είχα να πάω σε μπουζούκια, δε μπορώ να πω καλά πέρασα την Πέμπτη.

Λίγη τσίπα

Έχω την εντύπωση ότι παλιότερα κάποιος περηφανευόταν ή κέρδιζε τον σεβασμό στον επαγγελματικό τομέα τουλάχιστον, όταν είχε μια καλή δουλειά, ήταν εργατικός, προσέφερε μέσα από την εργασία του, ήταν δημιουργικός. Σήμερα έρχονται κάτι άτομα και περηφανεύονται γιατί πληρώνονται δουλεύοντας ελάχιστες ώρες τη βδομάδα. Και να ήταν τίποτα εισοδηματίες πάει και έρχεται (αν και σε αυτή την περίπτωση είναι ξεφτίλα να χαίρεσαι που είσαι τεμπέλης). Αλλά να χώθηκες στο δημόσιο και να το λες αυτό δεν καταλαβαίνεις ότι είναι ξεφτίλα; Αλλά φαίνεται έτσι τους μεγάλωσαν αυτούς, να είναι δηλαδή παράσιτα. Ή μήπως άλλαξαν τα πράγματα;

Τι να πω και γω

Σε τηλεοράσεις, εφημερίδες, ραδιόφωνα, blog, στο δρόμο όλοι αναφέρονται στη λεγόμενη εθνική καταστροφή. Όπως κάθε μεγάλο άσχημο γεγονός θα το εκμεταλλευτούν αυτοί που μπορούν και θα το υποστούν αυτοί που δεν μπορούν. Το ποιος φταίει, τα γιατί κλπ αναζητούνται αλλά δε βρίσκονται. Ένα κουράγιο στην stacy που δοκιμάζεται κι αυτή στην περιοχή της Ηλείας.

ΠΣΚ (Πάμε Στην Κασσάνδρα)

Τελευταίο ΠΣΚ του Αυγούστου, τελευταία ευκαιρία για καλοκαιρινή απόδραση. Όσοι με ψάχνουν θα με βρουν προς Κασσάνδρα μεριά. Τα λέμε από Δευτέρα dudes

No more Bark at the moon

Για τους κλασσικομέταλλους ο τίτλος βρωμάει δίσκους του Ozzy. Δεν έχει όμως να κάνει με κάτι τέτοιο. Όποιος θυμάται εκείνο το post για τους "αναρχικούς" που έχουν κάνει κατάληψη σε κοντινό κτίριο, χθες είχαμε μια εξέλιξη. Την ίδια ώρα που τα παιδιά είχαν δουλειά στο κέντρο της πόλης, η αγέλη από σκυλιά που έχουν μαζέψει επιτέθηκε και δάγκωσε 6 άτομα. Το θετικό είναι ότι δεν έπαθαν τίποτα ιδιαίτερο και ότι ο μπόγιας μάζεψε κάποια από αυτά. Παράλληλους βίους βλέπω για τους σκύλους και τα αφεντικά τους...

Σύρος (αλλά και Μύκονος και Τήνος)

Έξι μέρες στις Κυκλάδες μπορεί να μην ήταν πολλές αλλά σίγουρα ήταν γεμάτες. Είδαμε σχεδόν όλα όσα θέλαμε να δούμε, γυρίσαμε σε τρία νησιά, δοκιμάσαμε τις σπεσιαλιτέ τους, κάναμε μπάνιο στις παραλίες τους, περπατήσαμε στα καλντερίμια τους και ούτω καθεξής. Θα μπορούσα να γράψω πολλά ή να βάλω και αρκετές φώτο αλλά δεν είναι αυτό το νόημα. Ακολουθούν μερικές σύντομες εντυπώσεις.
Ημέρα 2η: Πρώτη μέρα στην Σύρο και συγκεκριμένα στην Ερμούπολη. Πολύ όμορφη πόλη που θυμίζει περισσότερο Κέρκυρα παρά Κυκλάδες. Από το λιμάνι διακρίνονται δύο λόφοι, ο ένας των Καθολικών και ο άλλος τον Ορθόδοξων (όπως κατάλαβα). Επειδή ήταν νωρίς όμως αφήσαμε τις περιηγήσεις για αργότερα και κατευθυνθήκαμε προς την παραλία της Αζόλιμνου. Όχι κάτι ιδιαίτερο. Κοινό χαρακτηριστικό των παραλιών της Σύρου είναι ότι είναι μικρές και ως συνέπεια δύσκολο να βρεις ξαπλώστρα. Καλό το δωμάτιο. Το βράδυ είχε συναυλία Raining Pleasure στην κεντρική πλατεία.
Ημέρα 3η: Από το πρωί πήραμε τους δρόμους για να δούμε τα ωραία της Ερμούπολης. Περιποιημένα κτίρια ως επί το πλείστον, με τα παραδοσιακά και τους ναούς να ξεχωρίζουν. Από τιμές μου φάνηκαν φυσιολογικές τόσο για φαΐ όσο για όλα τα υπόλοιπα. Εξυπηρετικές και οι συγκοινωνίες με δωρεάν αστικό κάθε 20 λεπτά. Μπάνιο στις Αγκαθωπές (με περπάτημα μες τον ήλιο) οι οποίες είναι αξιοπρεπής.
Ημέρα 4η: Την τιμητική της είχε σήμερα η Άνω Σύρος, ο πρώτος λόφος που λέγαμε. Σαν την παλιά πόλη της Ερμούπολης μου έκανε. Γραφικά σοκάκια, καθολικές εκκλησίες (όχι τεράστιες σαν τις ορθόδοξες), όμορφη θέα.Πιείτε τον καφέ σας σε ένα από τα δύο καφέ, σιγοτραγουδήστε την Φραγκοσυριανή και κατηφορείστε για μπανάκι (στο Κίκι αυτή τη φορά). Το βράδυ έχει καλές ταβερνούλες μέσα για αναπλήρωση των χαμένων θερμίδων.
Ημέρα 5η: Δεκαπενταύγουστος σήμερα και δε λέει να κινηθούμε προς Τήνο. Καλύτερα Μύκονο λοιπόν! Όμορφη η χώρα της με τα παραδοσιακά σπιτάκια και καλντερίμια. Πολύς κόσμος με 9 στους 10 ξένους. Πανάκριβο το φαγητό και οι ξαπλώστρες αλλά τι να κάνεις Μύκονος είναι. Φτάσαμε κοντά στο Super Paradise αλλά δεν ήμασταν έτοιμοι ψυχολογικά για το υπέρτατο ξεφάντωμα :P Παράπονο: ούτε έναν επώνυμο δεν είδαμε :@
Ημέρα 6η: Μία μέρα μετά η Τήνος είναι μια χαρά. Επιβλητική η εκκλησία και ωραία από μουσειακής άποψης. Χαιρέτισα την εικόνα αλλά η αλήθεια ήταν ότι δε φαινόταν από τα κοσμήματα. Γενικά δε μου έκανε πολύ καλή εντύπωση το νησί καθώς δεν έχει κανένα φοβερό αξιοθέατο, ενώ είναι και αδικαιολόγητα ακριβό. Όλη η Τήνος από την εκκλησία ζει.
Ημέρα 7η: Ένα πέρασμα από το αρχαιολογικό μουσείο πριν τη μεγάλη ανάβαση στο δεύτερο λόφο. Πάλι καλά μας αποζημίωσε η θέα από το ναό της Αναστάσεως. Το τελευταίο μπάνιο ήταν στη Βάρη. Ένας μικρός κολπίσκος με αρκετή νεολαία. Επιστροφή για τσιμπολόγημα (σαν τα πουλάκια φάγαμε :P) και επιβίβαση στο πλοίο της επιστροφής. Εις το επανιδείν!

ΥΓ Η πρώτη και η τελευταία μέρα ήταν ταξίδι
ΥΓ 2 Μου φαίνεται τελικά πολλά έγραψα

Bye Bye

Καλώς εχόντων των πραγμάτων, αύριο τέτοια ώρα θα πίνω τον καφέ μου στο λιμάνι της Ερμούπολης. Έξι μέρες και βάλε μακριά από την πόλη και τη σχετική ρουτίνα δεν είναι λίγες. Ελπίζω ο προορισμός να είναι καλός αλλά πάντα πολύ μεγάλο ρόλο παίζει η παρέα. Εντυπώσεις και κάποιες φωτογραφίες μετά την επιστροφή. Όλο αυτό το διάστημα, όσοι διαβάζετε αυτό το blog, να περνάτε καλά και θα τα ξαναπούμε μετά από καμιά βδομάδα. Κουράγιο μέχρι τότε :P

New look

Έφτασε η ώρα της ανανέωσης. Μετά από 2 χρόνια μεταρρυθμίσεων και βημάτων προόδου το blog είναι έτοιμο να αποκτήσει νέο και πιο λειτουργικό interface. Όλα αυτά με σκοπό τη δική σας διευκόλυνση για να βαδίσουμε μαζί προς μια λειτουργικότερη και γεμάτη προοπτικές εποχή.

ΥΓ Λες να επηρεάστηκα και γω από το προεκλογικό κλίμα; (Ακούω προτάσεις για περαιτέρω βελτίωση)

Διακοπές στην πόλη

Φθάσαμε 9 Αυγούστου και αν εξαιρέσεις 3 ΣΚ όλο το καλοκαίρι το έβγαλα στην πόλη. Όλοι εσείς που τόσο καιρό είστε στις παραλίες, λέω τυχαία Μήλο, Τρίκορφο κλπ θα σας φαίνετε παράξενο. Κι όμως... Πώς είναι όμως το καλοκαίρι στην πόλη; Τα ίδια με τον υπόλοιπο χρόνο με εξαίρεση 2-3 πραγματάκια.
- Δεν είναι για πολλές μετακινήσεις με τα πόδια ή με αμάξι και μποτιλιάρισμα. Ειδικά στο δεύτερο βγαίνεις από το αμάξι με μια διαγώνια λωρίδα στην μπλούζα από τον ιδρώτα (λόγω ζώνης για όσους δεν κατάλαβαν επειδή δε φοράνε!)
- Τα αμάξια είναι πολύ λιγότερα με αποτέλεσμα να σου ρχεται να πάρεις μια μέρα το δικό σου ή του μπαμπάκα (copyright istikoglou) και να παρκάρεις σε όλα εκείνα τα μέρη που δεν φανταζόσουν ότι θα μπορούσες ποτέ το χειμώνα (πχ Κούσκουρα)
- Ο κόσμος είναι διαφορετικός γιατί έχουν φύγει οι φοιτήτριες (για τους φοιτητές δε μας νοιάζει) αλλά κυκλοφορούν πολλοί τουρίστες. Τώρα που θα φτιάξει και το πεζοδρόμιο της παραλιακής ο δήμαρχος Βασίλης θα γίνουμε κατεξοχήν τουριστικός προορισμός. Rooms to let babe!

Ποιος δουλεύει τελικά;

Λέμε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι ξύνονται και όχι άδικα. Αλλά και στον ιδιωτικό τομέα δε μπορώ να πω ότι σκοτώνονται. Εξ ιδίων περιπτώσεων μιλάω φυσικά. Σκεφτόμουν προχθές τι κάνουν οι γνωστοί/φίλοι μου στη δουλειά τους. Έχουμε και λέμε:

• Προγραμματιστής βγάζει πιο γρήγορα τη δουλειά του και μιλάει επί ώρες στο gmail
• Μηχανογράφος περνάει καθημερινά από το GP για καφέ
• Εν δυνάμει δημόσιος υπάλληλος σκοτώνει μύγες (φυσικά) και μια φορά τη βδομάδα κάνει βόλτα στη Θεσσαλονίκη
• Εισηγητής πληροφορικής βρίσκεται σε διακοπές διαρκείας
• Ειδικευόμενος γιατρός πίνει το φραπέ του στο ΑΧΕΠΑ (εντάξει δεν είναι και όπως στο Φρουραρχείο!)
• Καθηγήτρια Αγγλικών βγάζει χαρτζιλίκι "εργαζόμενη" πολύ χαλαρά σε τοπική ψησταριά

Είδατε; Και δεν έπιασα καν τους δημόσιους υπάλληλους!

Πολιτική

Ένα δωδεκάχρονο παιδάκι βλέποντας τις ειδήσεις ρωτάει τον μπαμπά του:
- Μπαμπά, τι είναι η πολιτική;
Ο πατέρας του απαντάει με ένα παράδειγμα:
- Κοίταξε παιδί μου... Μια χώρα είναι σαν μια οικογένεια.
Η μαμά, είναι σαν την κυβέρνηση, κανονίζει τα πάντα μέσα στο σπίτι.
Εγώ, ο πατέρας, είμαι σαν το μεγάλο κεφάλαιο, στηρίζω την οικονομία του σπιτιού.
Η υπηρέτρια, είναι σαν την εργατική τάξη, κάνει όλες τις εργασίες που πρέπει να γίνουν.
Εσύ, είσαι η κοινή γνώμη που παρατηρεί τα όσα συμβαίνουν γύρω της.
Τέλος, το μωρό που έχουμε σπίτι συμβολίζει το μέλλoν της χώρας.

Σκέψου τα όλα αυτά το βράδυ, και αύριο θα συζητήσουμε για τα συμπεράσματα που έβγαλες, εντάξει;
- Εντάξει μπαμπά, απαντάει ο μικρός, και σκεφτικός πηγαίνει στο κρεβάτι του.
Στη διάρκεια της νύχτας ακούει κλάματα από την κούνια του μωρού. Πλησιάζει την κούνια και βλέπει ότι το μωρό έχει λερωθεί.. Πηγαίνει στην κρεβατοκάμαρα να το πει στην μητέρα του, ανοίγει την πόρτα και βλέπει μόνο τη μητέρα του στο κρεβάτι να κοιμάται. Από την μισάνοιχτη πόρτα του δωματίου υπηρεσίας, ακούει ύποπτους θορύβους...πλησιάζει, κοιτάει και βλέπει τον πατέρα του με την υπηρέτρια στα τέσσερα!
- "Τι να κάνω;", σκέφτεται, "να ξυπνήσω την μαμά; θα δει τον μπαμπά με την υπηρέτρια, να διακόψω τον μπαμπά; ντρέπομαι, και ποιος θα αλλάξει το μωρό;;;, εγώ δεν ξέρω να το κάνω..."

Το επόμενο μεσημέρι, μετά το φαγητό, λέει ο πατέρας στον γιο:
- Λοιπόν; Σκέφτηκες αυτά που σου είπα εχθές;
- Ναι πατέρα, τα σκέφτηκα.
- Και τι συμπέρασμα έβγαλες;
- Όταν η κυβέρνηση κοιμάται,
το μεγάλο κεφάλαιο πηδ... την εργατική τάξη,
η κοινή γνώμη αδιαφορεί,
και το μέλλον της χώρας είναι βυθισμένο στα σκ...!!

Άρχισαν οι διακοπές

Άντε καιρός ήταν. Όχι ότι θα αλλάξει κάτι μέχρι να φύγω για Σύρο αλλά καλά θα ταν να κάνουμε τίποτα διαφορετικό. Οι περισσότεροι είναι άφαντοι αλλά και γω ήμουν για ευνόητους λόγους... Ελπίζω τα επόμενα post μου να είναι και αυτά στο χαλαρό κλίμα.

ΥΓ Γιατί δεν πάνε διακοπές και οι ειδήσεις των καναλιών; Με το ζόρι θέμα θέλουν να κάνουν.
ΥΓ 2 Την σκαπούλαρες σουπιά από τον ΕΣ; Καλύτερα για να πηγαίνουμε στα κλασσικά ταβερνεία