Κακή ανατροφή Part II

Όταν είμαστε στο σχολείο και πιο συγκεκριμένα λίγο στο δημοτικό και περισσότερο στο γυμνάσιο, υπήρχαν οι λεγόμενοι bullies. Αυτό το φαινόμενο συναντάται παντού. Πόσες αμερικάνικες ταινίες έχουν κάποιον bully. Δεν θα το παίξω παιδαγωγός για να αναλύσω γιατί υπάρχουν, πως μπορεί να αντιμετωπιστεί κλπ απλά όντως δυο χρόνια στο χώρο νομίζω ότι ο κύριος λόγος που μπορεί να διατηρείται αυτό το δυσάρεστο φαινόμενο είναι η κακή επιτήρηση και η αδιαφορία των εκπαιδευτικών. Δεν είναι δύσκολο να εχει κάποιος το νου του για τέτοια συμβάντα. Αλλά και αν τα αντιμετωπίζει μόνο κατσταλτικά και στη χάση και στη φέξη, είναι όπως με την τήρηση της τάξης στους δρόμους. Δεν πρόκειται να συνετιστεί κανείς.

Έχω μπλογκ, πάμε μια βόλτα;

Μετά από πολύ καιρό κάθισα και είδα δελτίο ειδήσεων. Όχι του Star (αυτό όταν πιάσουν οι καλές ζέστες ;)). Ήταν λοιπόν η Στάη με Κύρτσο, Κακαουνάκη και Καμμένο και την πέφτανε σε έναν Καψαμπέλη. 15 λεπτά δημοσιότητας θα πάρει κι αυτός. Τίποτα πρωτότυπο αλλά έκατσα και το έβλεπα γιατί είχε πλάκα πως ανίδεοι άνθρωποι όχι μόνο έχουν γνώμη για όλα αλλά και προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι σωστή. Ρε αφού δεν ξέρετε για τα Vista τι μιλάτε (copyright Istikoglou). Είναι σα να μιλάει ο Radikal για metal πριν το 2000. Ή ο Dragon να μιλήσει για metal μετά το 2000. Όλοι αυτοί είναι μπλόγκερς και πρέπει να τους κλείσουν μέσα. Ακούς εκεί έχουν και γνώμη! Μόνο η Στάη, ο Πρετεντέρης και οι συν αυτώ ξέρουν!

Γάμος αλά ελληνικά

Όλοι έχουμε πάει σε δεκάδες γάμους, είτε χωρίς τη θέληση μας όταν ήμαστε μικροί είτε γιατί παντρεύονται κάποιοι φίλοι μας τώρα. Ίσως αλλάζει και πως τους αντιμετωπίζουμε: σαν πανηγύρι στην αρχή, σαν κάτι βαρετό στη συνέχεια, σαν κάτι νορμάλ τώρα. Πάντως όπως και να χει ένας ελληνικός γάμος μόνο σαν κάτι διακριτικό και μετρημένο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Αυτός που πήγα το Σάββατο επιβεβαιώνει τον παραπάνω κανόνα στο έπακρο.
Και τι δεν είχε. Ξεκινάμε από το σπίτι: όργανα, χορούς στο δρόμο, πιάτα να πετάγονται, πυροβολισμοί κατά ριπάς. Μετά κάποια έθιμα όπως με μια πίτα, με το ντύσιμο του γαμπρού. Και πάμε στα καλύτερα. Στην πορεία για την εκκλησία χοροί καθόλη τη διάρκεια ενώ μετά από μια μικρή καθυστέρηση έφτασε η νύφη. Όχι έτσι απλά όμως! Με συνοδεία 7 νταλικών που κόρναραν όλη την ώρα και έκαναν το γύρο της εκκλησίας. Και κάπου ανάμεσα τους βρισκόταν η λιμουζίνα που έφερνε τη νύφη. Τύφλα να χει το Hollywood. Εν μέσω πυροτεχνημάτων ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας και τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Βίο ανθόσπαρτο. Τα κορυφαία όμως δεν σταματάνε εδώ. Στο γλέντι είχαμε μπουρμπουλήθρες, φωτιά στην πίστα με ουίσκι, ενώ ένας κορυφαίος τύπος έβγαλε την κάλτσα του και την έβαλε μέσα στο κλαρίνο!Τι λες τώρα;
ΥΓ Μάλλον "Γάμος extravaganza" έπρεπε να ήταν ο τίτλος

Εδώ οι καλές ταινίες λέμε

Πάρτε ακόμα μια ντουζίνα (και βάλε) ταινίες. Αν σας κάνει κλικ καμιά από αυτές πέστε το. Αν πάλι όχι τι να κάνουμε. Δείτε καμιά σειρά (από Lost μέχρι Μαρία η Άσχημη). Εμείς επιμένουμε στις ταινίες.

• Transformers (2/5)
  Ωραία τα Autobots, τα Descepticons και η μελαχρινή πρωταγωνίστρια αλλά έχει τόσα κλισέ που καλύτερα να δω το Rambo 2.
• Ο σατανικός Anthony Hopkins πυροβολεί τη γυναίκα του αλλά φαίνεται να την σκαπουλάρει. Δικαιοσύνη σου λένε μετά.
• Συνήθως η Ντρου παίζει σε καλές ταινίες αλλά όταν παίζει και ο Χιου Γκραντ τι να περιμένεις. Βαρετό.
• Όσο χάλια ξεκινάει (με έναν οίκο ανοχής γκέι) τόσο όμορφα τελειώνει (με τις όμορφες στιγμές ενός ζευγαριού)
• Άλλο ψυχοπλάκωμα αυτό. Και το τραγικό είναι ότι μπορεί να συμβεί στον καθένα. Ουφ…
• Τι Β Movie ήταν αυτό; Πάω να δω καμιά βιντεοκασέτα του 80 να ανεβάσω το επίπεδο.
• Πολύ σφαγή αλλά με αντίκρυσμα. Και οι δυο πρωταγωνιστές επιβεβαιώνουν το καλό τους όνομα.
• Training Day (4/5)
  Πολύ δυνατή και καλή ταινία. Ένας διεφθαρμένος δημόσιος λειτουργός γίνεται ο δικτάτορας της περιοχής του. Πόσοι τέτοιοι υπάρχουν ανάμεσα μας;
• Το 11 ήταν καλό, το 12 βλακεία, το 13 αδιάφορο. Πάλι καλά που το κατάλαβαν τα παιδιά και δε θα βγάλουν άλλο.
• Την είδα γιατί έμοιαζε στο στυλ του Lock, Stock…Έτσι ήταν αλλά σε καμιά περίπτωση δεν το έφτανε.
• Αυτή κοπέλα (η Conelly) δε γίνεται να παίζει σε μια ταινία και να μην καταστρέφεται. Αυτή τη φορά το παράκανε όμως, ειδικά για τους γύρω της. Το τρομακτικό είναι ότι θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα.
• Ο Bale αν και εκ πρώτης όψεως θυμίζει Tom Cruz (=γίνεται αντιπαθής), έχει παίξει σε καλές ταινίες. Αυτό όμως ήταν μαλακία.
• Θύμισε κάτι από Brave New World, ωραίος ρυθμός, ανθρώπινα διλλήματα, πάντα υπάρχει ελπίδα.
• King Arthur (4/5)
  Η ιστορία του Βασιλιά Αρθούρου αλλά δοσμένη με πιο μεσαιωνικό και όχι με τον κλασσικό τρόπο. Πραγματικά ενδιαφέρουσα.
• Από τις ταινίες που σου φτιάχνουν την διάθεση. Κάτι παλικαράκια προσπαθούν να πιάσουν την καλή αλλά η Θεά Τύχη έχει κέφια.

Εδώ οι καλές ταινίες

Έριξα μια ματιά στη στήλη με τις ταινίες και είδα ότι έχω δει καμιά 30αριά από την τελευταία φορά που έγραψα γι αυτές. Για να μη πέσουν πολλές θα αναφερθώ σε αυτές σε δύο post. Ξεκινάμε από τις παλιότερες.

• 28 Weeks Later: Τι θέμα είχε το I Am Legend; Το ίδιο και εδώ σχεδόν, αλλά πολύ καλύτερο και ώρες-ώρες ανατριχιαστικό.
• Ωραία ατμόσφαιρα, περισσότερο gothic παρά metal αλλά σαν ιστορία είναι απλοϊκή.
• Δεν είχα καταφέρει να δω ταινία του Τζέιμς Μποντ ολόκληρη και αυτή που την είδα το μετάνοιωσα.
• Ανατολική Γερμανία δεκαετία του 80. Πολύ καλή, σε βάζει στο κλίμα της εποχής.
• Ωραίο και όχι τόσο παιδικό. Είναι από τις ταινίες που σου ανοίγουν την όρεξη άρα δείτε την Κυριακή (γιατί ως γνωστόν όλοι ξεκινούν δίαιτα από Δευτέρα :P)
• Όταν την είχα πρωτοδεί πριν χρόνια μου είχε αφήσει μια γλυκιά γεύση. Μάλλον δεν έκανα καλά που την ξανάδα…Μπαγιάτεψε το γλυκό
• Σχετικά καλά γυρισμένη ταινία. Ο Will Smith είναι ο μόνος επιζών με τον σκύλο του απέναντι σε αφηνιασμένα ζόμπι. Δεν ακούστηκε καλά ε;
• Αν δεν τα βγαζε η Monica δε θα πιανε μία. Είχε κάτι αφασιακές στιγμές αλλά γαλλικός κινηματογράφος της κακιάς ώρας.
• Αυτά βλέπουμε και χαιρόμαστε που έχουμε τον Ζαχόπουλο και τους άλλους ηθικούς ανθρώπους. Σε σχέση με αυτά που γίνεται στην Αφρική καλά είμαστε. Μη παραπονιέστε!
• Μετά από 10 χρόνια αποφάσισα να την δω. Βλέπετε τότε έτρεχαν όλοι και μένα μου την έσπαζε αυτό. Συγκινητική. Αν είστε σε περίεργη φάση αποφύγετε την. Καλά όλοι την έχουν δει επομένως ποιος να την αποφύγει αλλά τέλος πάντων
• Καλός ο τίτλος, καλύτερο το κάστ αλλά όχι κάτι φοβερό. Μας τα παν κι άλλοι.
• Μπορεί να διηγείται την ιστορία ενός σιδερά που έγινε βασιλιάς στα Ιεροσόλυμα την εποχή των Σταυροφοριών αλλά δεν είναι τόσο χάλια. Βλέπεται υπό την συνοδεία Hammerfall.
• Το χα γράψει και όταν την είχα δει. Πολύ ψυχοπλάκωμα. Σκληρή και πολύ καλή ταυτόχρονα.
• Μια αριστοτεχνική ληστεία με ομηρεία. Κάτι πήγε να πει αλλά κούρασε. Βαρετός ο Washington, την έσωζε ο Owen
• Είδα σε ένα site το στόρι, είδα και ότι πρωταγωνιστής ήταν ο Clive Owen και πήγα σινεμά να δω μια ταινία σαν το Children of Men. Αλλά όταν ξεκινάει με κάποιον να τρώει καρότα τι περιμένεις, Πολύ καλή!
• Ο Σαίξπηρ στα πρώτα του βήματα πέφτει στα δίχτυα του έρωτα. Μ άρεσε σαν ταινία. Ειδικά αν είστε ερωτευμένοι δείτε την.

Seagal

Σάββατο βράδυ έκατσα σπίτι και κατά τις 12 λέω να ανοίξω να δω τι έχει η TV. Και τι είχε; Τον ανυπέρβλητο Steven Seagal! Νομίζω θα ρθει μια εποχή που θα έχω άπλετο χρόνο και θα καθίσω από τις 8 το πρωί της μιας μέρας μέχρι όσο πάει και θα δω όλες τις ταινίες-προσφορά στην ανθρωπότητα του πραγματικού λειτουργού του κινηματογράφου.

ΥΓ Ένας λόγος ακόμα να βάλω DSL

Οι ειδήσεις κάνουν καλό

Όποιος θέλει να ενημερωθεί μέσω των δελτίων ειδήσεων δεν κάνει καλά. Τα σόου που ξεκινάν στις 8 ασχολούνται με κανά δυο θέματα και βάζουν όλα τα συστατικά για να γίνουν σήριαλ και να τα βλέπουμε σε συνέχειες. Γνωστά αυτά. Με την περίπτωση του «σφοδρού κύματος κακοκαιρίας που θα έρθει και θα σαρώσει τα πάντα στο διάβα του, μην αφήνοντας τίποτα πίσω του παρά ορυμαγδό και κραυγές αγωνίας» λειτούργησε υπέρ ημών. Οι περισσότεροι φαίνεται ενημερώνονται τι γίνεται έξω από την τηλεόραση τους και όχι αν τραβήξουν την κουρτίνα, γι αυτό το ΣΚ δεν κυκλοφορούσε πολύς κόσμος έξω. Έτσι απολαύσαμε καλύτερα τις βόλτες (και την υποψία εκδηλώσεων) κάτω από την λιακάδα.

Σημείωση: η φώτο είναι από εποχής στρατού, σε φυλάκιο στον Χολωμόντα και όχι από τα χιόνια που "έπεσαν" αυτές τις μέρες στη Θεσσαλονίκη

Just another post

Σκεφτόμουν να κάνω ένα πιο συγκεκριμένο post. Αλλά έχω την εντύπωση ότι γύρω μου οι περισσότεροι μπερδεμένοι είναι. Ο Φλεβάρης είναι κλασσικά δύσκολος μήνας, λίγο έμεινε ακόμη. Τα επαγγελματικά τα χουμε αφήσει στην άκρη και ασχολούμαστε με όλα τα άλλα. Θα ρθει και ο καιρός τους.
Κάποιοι πάνε βγάζουν μόνοι τους τα μάτια τους, άλλοι είναι πεσμένοι χωρίς προφανή λόγο, άλλοι αναρωτιόμαστε ποιο δρόμο να ακολουθήσουμε (των συναισθηματισμών ή της λογικής), άλλοι έχουν κολλήσει στα δικά τους, άλλοι φαίνεται να ανεβαίνουν επιτέλους, άλλοι κοιτάνε γύρω τους και δεν βρίσκουν τους φίλους που θα θελαν. Άρα τι post να κάνω;

ΥΓ Thanks για τη δουλειά που έκανες desertsky72

Που είναι οι δίσκοι οέο;

Έχει περάσει 1,5 μήνας από τότε που μπήκε η νέα χρονιά και ψάχνουμε να ακούσουμε κανέναν νέο δίσκο. Αμ πως, που έλεγε ο Χατζηχρήστος. Υποτίθεται ότι θα βγάλουν όλοι δίσκο αλλά μέχρι στιγμής τίποτα, άσε που δεν έχουν ανακοινωθεί και κάποιες ημερομηνίες κυκλοφορίας. Περιμένουμε τα νέα πονήματα των Metallica, Judas Priest, Slipknot, Faded Line, Nevermore μέχρι και AC/DC και πάει λέγοντας. Μέχρι τότε με κάτι εϊτίλες και ναϊντίλες τη βγάζουμε, δηλαδή ξηρά τροφή.

Του Αγίου Βαλεντίνου ανήμερα

Πριν χρόνια αυτή η μέρα μου φαινόταν καθαρά εμπορική και αδιάφορη. Και σήμερα πάνω κάτω το ίδιο πιστεύω μόνο που δεν κοροϊδεύω όσους την γιορτάζουν. Είναι μια αφορμή να κάνει ένα ζευγάρι κάτι διαφορετικό, που είναι πάντα καλοδεχούμενο. Το θέμα είναι τι είναι το διαφορετικό και το όμορφο αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Αυτό όμως που έβρισκα και τότε αλλά και σήμερα το ίδιο εκνευριστικό είναι με αυτούς που δεν έχουν ταίρι. Γιατί δηλαδή να χαλιούνται, να κάνουν anti-Valentine’s day, ακόμα-ακόμα να μην βγαίνουν από το σπίτι τους; Να ψάχνεις αφορμές να περνάς καλά είναι λογικό αλλά να ψάχνεις αφορμές να χαλιέσαι είναι μαλακία. Υπάρχουν ήδη τόσο πολλά να χαλαστεί κάποιος, δε μας φτάνουν;

Λάκης

Αν και αυτό το όνομα δε μ' αρέσει γιατί παραείναι φλώρικο και μου θυμίζει έναν πρώην φίλο, το δίνω σαν τίτλο στο post γιατί θέλω να υποκλιθώ και γω στον Λαζόπουλο. Είδα ολόκληρη εκπομπή μετά από καιρό και πραγματικά την απόλαυσα. Ο άνθρωπος είναι χαρισματικός και σε μια χώρα όλο σαβούρα μακάρι να χε άλλους δέκα τέτοιους, όπως και άλλους δέκα Σερβετάδες και πάει λέγοντας.

ΥΓ Το τελείωμα με αποτελείωσε. Ρε μας πήραν χαμπάρι..

Αργία μήτηρ πάσης κακίας

Πριν κάποιο καιρό δούλευες πολύ. Τα λεφτά μια χαρά, συναναστροφές στη δουλειά κλπ όλα εντάξει. Και μετά μπλέκεις με τα γνωστά περίπλοκα πράγματα. Άντε να βγάλεις άκρη, άντε να συνεννοηθείς. Ώρες ώρες λες μήπως να διάλεγες τον πιο ίσιο δρόμο, τον βαρετό χωρίς συγκινήσεις και προκλήσεις. Θα χες σαπίσει ίσως αλλά θα χες και το κεφάλι σου ήσυχο. Επειδή όμως αυτό αντιτίθεται στα μυαλά που κουβαλάς (=όλα εμπειρίες είναι) μένεις σε αυτό το δρόμο. Μάλλον κάποια στιγμή θα ρθει καμιά νταλίκα από το αντίθετο ρεύμα και θα σε πετάξει μια και καλή εκτός δρόμου.
Η μέση λύση επομένως είναι να κάνεις δεξιά να σταματήσεις την πορεία σου και ασχοληθείς με τη δουλειά σου στην παρούσα φάση. Αργότερα ξαναβλέπουμε. Ή αν είσαι δημόσιος υπάλληλος που δεν έχεις αυτή την διέξοδο (:Ρ) να το ρίξεις στις καφρίλες. Καλές και αυτές.

AND

Στο ποδόσφαιρο για να κερδίσει μια κακή ομάδα μια καλύτερη της πρέπει να συμβεί τουλάχιστον ένα από τα παρακάτω:
Η καλύτερη ομάδα να κατέβει στον αγωνιστικό χώρο σε κακή ή αδιάφορη κατάσταση.
ή
Οι παίκτες της καλύτερης ομάδας να κάνουν τραγικά λάθη.
ή
Η κακή ομάδα να έχει πολύ τύχη.
ή
Η κακή ομάδα να έχει την εύνοια της διαιτησίας.
ή
Η κακή ομάδα να παίζει αντιαθλητικά έτσι ώστε να καταστρέφει το παιχνίδι της καλύτερης ομάδας.

Ένα από αυτά αρκεί. Υπάρχουν όμως κάποιες εξαιρετικές περιπτώσεις που η διαφορά των δύο ομάδων είναι τόσο μεγάλη που πρέπει να ισχύουν όλα τα παραπάνω.

ΥΓ Πάντα κοιτάμε το δάσος και όχι το δέντρο
ΥΓ 2 Βραβείο fair play στον ΓΧ
ΥΓ 3 Μοντέλο Ντέμη περιμέναμε από τον Ζαγοράκη αλλά με νοοτροπία Κόκκαλη αλλού πάει το πράγμα. Να τον χαίρεστε

Heaven can wait

Στο χωριό όλοι ασχολούμαστε με το αυριανό ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρης. Είναι επειδή είναι πολύ σημαντικό γεγονός, επειδή θα κριθούν πολλά από αυτό για την πορεία της κοινωνίας και την προσωπική μας ευτυχία. Έτσι τα βλέπουμε φαίνεται για να ασχολούμαστε και να τρωγόμαστε (δες προηγούμενο post). Έβγαλε η μια ΠΑΕ ανακοίνωση με υπονοούμενα, απάντησε η άλλη λες και την έγραφε κανένα παλικάρι της Θύρας 4. Τι να πεις. Μόνο μην εμφανιστούν τίποτα «μπουμπούκια» και την πέσουν σε τίποτα ανυποψίαστους όπως έχει συμβεί τελευταία. Κατά τα άλλα πέρα βρέχει.

ΥΓ Ας βάλει γκολ ο Amoroso και ας χάσουμε!
ΥΓ 2. Can‘t understand what is happening to me
This isn‘t real this is only a dream
I wish I knew this was only just a nightmare
Heaven can wait…

Παράδοξο

Τακτοποιείς το πρόγραμμα σου έτσι ώστε να έχεις αρκετό ελεύθερο χρόνο. Κατά πολύ περισσότερο από ότι πριν. Μετά από λίγες μέρες διαπιστώνεις ότι έχεις δει τους φίλους σου ελάχιστα, κάποια πρόσωπα όχι όσο θα θελες ενώ και η επικοινωνία με μακρινούς (αλλά ταυτόχρονα πολύ κοντινούς) φίλους έχει ξεθωριάσει εξαιτίας σου.
Διαπιστώνεις ότι έχεις ασχοληθεί ελάχιστα με πράγματα που θα θελες. Πχ το μπάσο. Ότι δεν έχεις βρει χρόνο να αθληθείς. Ότι δεν έχεις δει καθόλου αντικείμενα της δουλειάς σου. Ούτε στο ίντερνετ δεν μπαίνεις πλέον (to DSL or not to DSL?). Μίκρυνε η μέρα; Κοιμάσαι περισσότερο; Δεν κατανέμεις σωστά το χρόνο σου; Ίσως το τελευταίο. Το παράδοξο παραμένει όμως.

1984

Δεν πρόκειται να πω για το ομώνυμο βιβλίο αλλά για μουσική. Παρελθοντολάγνος δεν είμαι να λέω ότι κάποτε έβγαιναν ωραίες μουσικές και τώρα τίποτα. Έτσι κι αλλιώς τότε ήμουν πολύ μικρός για να δεθώ μαζί τους έτσι ώστε σήμερα να τις βλέπω με μελαγχολία. Χωρίς αμφιβολία όμως το 1984 ήταν για το heavy metal μια κορυφαία χρονιά. Αυτή τη μουσική ακούω περισσότερο για αυτή θα πω. Μακάρι λοιπόν να ρθουν και άλλες τέτοιες χρονιές για να γουστάρουμε και να ξεφύγουμε. Δείτε/θυμηθείτε δίσκους που βγήκαν εκείνη τη χρονιά και προβληματιστείτε:

Deep Purple – Perfect Strangers
Dio – The Last in Line
Iron Maiden – Powerslave
Judas Priest – Defenders of the Faith
Manowar – Hail to England
Manowar – Sign of the Hammer
Metallica – Ride the Lightning
Omen – Battle Cry
Scorpions – Love at First Sting
Twisted Sister – Stay Hungry
W.A.S.P. – W.A.S.P.

Opium

Όλοι παραδεχόμαστε ότι επικρατεί ακρίβεια σε όλα τα αγαθά. Λόγω κερδοσκοπίας, ασυδοσίας κλπ. Όλοι όμως πάμε και ακουμπάμε τα όχι και πολλά χρήματα μας ανεξάρτητα αν μας φαίνεται παράλογη η τιμή. Κλασσικό και καθημερινό παράδειγμα η τιμή του καφέ.
Όποιος ασχολείται με το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να αρνηθεί τη μετριότητα του. Κι όμως τόσες χιλιάδες κόσμος γεμίζει τα γήπεδα παρά την κακή ποιότητα, τις διαιτητικές εύνοιες κλπ
Αν ανοίξεις τηλεόραση βομβαρδίζεσαι με την κόντρα Θέμου – Μάκη, Λάκη – Μάκη, Μπούλας – Τσούλας κλπ. Κανέναν δεν αφορούν και ακόμα και όσοι τα παρακολουθούν στενά, παραδέχονται ότι είναι κουτσομπολιά της κακιάς ώρας.
Κι όμως με αυτά ζούμε, με αυτά ασχολούμαστε. Λες και είναι ναρκωτικό, λες και είναι όπιο και δεν μπορούμε να σταματήσουμε να το κάνουμε. Ρε λες να μας ψεκάζουν όπως λέει ο Λιακόπουλος;

Μονά - Ζυγά

Ούτε δεισιδαίμονας είμαι, ούτε προληπτικός, ούτε πιστεύω σε συμπτώσεις, ζώδια και στη μοίρα. Δεν πάει να πει ότι έτσι κάποιος είναι κυνικός απλά ότι τα χει ξεπεράσει όλα αυτά και μάλλον είναι λίγο πιο απελευθερωμένος. Αν κάτσεις και τα ψάξεις όμως καμιά φορά βρίσκεις συμπτώσεις που επαναλαμβάνονται. Σε μένα ισχύει ότι οι μονές χρονιές ήταν σε γενικές γραμμές κακές ενώ οι ζυγές πάλι ήταν καλές! Έχουμε και λέμε για την τελευταία δεκαετία:

1998 - Η χρονιά που πήγα την πρώτη συναυλία μου και πέρασα στο Πανεπιστήμιο

1999 - Δε θυμάμαι :P

2000 - Φοιτητική ζωή to the limit

2001 - Τρίτο έτος στο Πανεπιστήμιο. Το πιο αδιάφορο. Άσε που είχα και προβλήματα υγείας

2002 - Πήρα πτυχίο. Γνώρισα και ενδιαφέροντα άτομα ;)

2003 - Ξεκίνησα να πάω στρατό αλλά με γύρισαν πίσω

2004 - Μεταπτυχιακό και τα καλύτερα στα προσωπικά

2005 - Στη δουλειά δεν έβλεπα προοπτική. Mε πήραν και φαντάρο

2006 - Απολύθηκα από το στρατό και έκανα μια νέα επαγγελματική αρχή

2007 - Στραβά ξεκίνησε και στραβά τέλειωσε

2008 - Νωρίς είναι ακόμα…