Αν και αυτό το όνομα δε μ' αρέσει γιατί παραείναι φλώρικο και μου θυμίζει έναν πρώην φίλο, το δίνω σαν τίτλο στο post γιατί θέλω να υποκλιθώ και γω στον Λαζόπουλο. Είδα ολόκληρη εκπομπή μετά από καιρό και πραγματικά την απόλαυσα. Ο άνθρωπος είναι χαρισματικός και σε μια χώρα όλο σαβούρα μακάρι να χε άλλους δέκα τέτοιους, όπως και άλλους δέκα Σερβετάδες και πάει λέγοντας.
ΥΓ Το τελείωμα με αποτελείωσε. Ρε μας πήραν χαμπάρι..
13 Φεβρουαρίου 2008
Λάκης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Εντάξει εγώ τον μισώ.
Μου αρέσει πως αν δει κανείς το playlist σου είναι σαν να διαβάζει 10 πόστ, τα λέει όλα ;)
Τώρα πως γίνεται και το δικό μου είναι πάντα τίγκα στο thrash... ε...
Nick Xatzipetroza
All hail Radikal! :)
Αυτό που μου τη δίνει τρομακτικά είναι το κοινό. Αυτοί οι ηλίθιοι που πάνε στο στούντιο. Αν δεν είχε θα ήταν πολύ καλύτερο. Και αυτό γιατί γελάνε συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια, πριν καν μιλήσει!
Α ναι και φοβερή έμπνευση ε; Γαι 10 λεπτά ειρωνευόταν τον Κούγια για το ύψος του; Πολύ μαλακία τα "αστειάκια" του... κρυάδες...
Χοχο... Για τόσα πράγματα μπορεί να σατιρίσει τον Κούγια αναλωνόταν σε αστεία για ύψος...
Το σχόλιο σου είναι στις 9:17 που μέχρι εκείνη την ώρα αναλωνόταν στον Κούγια. Περιμένω και το τελικό όταν έχεις δει όλη την εκπομπή...
Ο σχολιασμός είναι ότι θα έλεγε κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος.
Εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω ποιο είναι το τόσο αστείο που κάνει όλο το στούντιο να χαχανίζει λες και τους καθαρίζουν αβγά.
Η Ελληνοφρένεια (ειδικά η ραδιοφωνική είναι κλάσεις ανώτερη σαν πολιτική σάτιρα.
υγ. εννοώ τα σχόλια που κάνει ο Λαζόπουλος. Είναι απλά σχόλια, δεν βρήκα κάτι έξυπνο ή αστείο, απλά σωστά.
Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα αλλά μη μου λες για τα γέλια στο στούντιο γιατί εκεί είναι που γελάνε χωρίς κανέναν λόγο, λες και τους πληρώνουν
Δημοσίευση σχολίου