Το παλεύω

Μια φίλη μου είπε προχθές ότι έχω καιρό να γράψω. Όντως. Πάλι καλά που δεν έχει ίντερνετ στη Σαμοθράκη :P γιατί ο Radi θα γκρίνιαζε. Και δίκιο θα χε. Ενώ μπορείς να γράψεις πολλά και καθένας έχει πολλά σημαντικά στη ζωή του, τελικά σε αποσπούν τα ασήμαντα. Να προλάβεις να μπεις στην ώρα σου στο στρδο για να μη φας κράτηση, γιατί δεν έχει παρκάρισμα στην πόλη, πως οδηγεί ο κάθε ελληνάρας, με ποιον θα πας για καφέ, τι διαφορετικό να κάνεις απόψε που δεν το έχεις κάνει ήδη, σε ποιο μέρος να πας που δεν έχεις πάει τόσα χρόνια, λες να χει τίποτα η tv απόψε που να αξίζει κλπ Μερικά χρόνια αργότερα ίσως σε απασχολούν ακόμα ποιο βαρετά πράγματα: δόσεις, λογαριασμοί, ψώνια, σούπερ μάρκετ κλπ. Τα πράγματα σου φαίνονται τόσο προβλέψιμα ακόμα και στα περισσότερα τραγούδια που ακούς (για τα ελληνικά δεν το συζητάω καν). Αγχώνεσαι να βρεις δουλειά, λεφτά, ελεύθερο χρόνο για να μην τα αξιοποιείς στη συνέχεια. Ενθουσιάζει κανένα να βάλει τη ζωή του σε μια τόσο προβλέψιμη ροή; Δεν είναι ήδη σήμερα τόσο προβλέψιμη; Το περιβάλλον που ζούμε μας βάζει σε τέτοιες νόρμες αλλά εμείς χωνόμαστε ακόμα πιο βαθιά. Λίγη καθαρή σκέψη, λίγος ενθουσιασμός και μπορεί ο καθένας να βγει από αυτή τη λούμπα. Το παλεύω..

ΥΓ Οι διακοπές στον ΕΣ συνεχίζονται
ΥΓ 2. Ένας φίλος υπηρετεί στη Σαμοθράκη και ένας άλλος στην Καλαμάτα. Είπαμε ρε παίδες να φύγεται αλλά πιο χαλαρά.

Medley

Υπάρχουν περίοδοι που πιάνεις τον εαυτό σου να μην ασχολείται με αυτό που κάποιος θα χαρακτήριζε χόμπι, εσύ αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής σου. Για μένα είναι η αγάπη προς το σκληρό ήχο. Αυτό ίσως οφείλεται στο ότι έχεις πολλές σκοτούρες στο κεφάλι σου ή στο ότι δεν έχεις βρει κάτι να σου τραβήξει την προσοχή. Ευτυχώς αυτή την περίοδο είμαι στη "δύσκολη" θέση να προσπαθώ να βρω χρόνο για να ακούσω κάποιες πολύ καλές δουλειές.
Στο χώρο του mainstream, πιστεύω ότι ο τελευταίος δίσκος του Bon Jovi δεν είναι για πέταμα. Και ενδιαφέροντες στίχους έχει και πολύ καλές μελωδίες. Κάνοντας μερικά βήματα παραπέρα μπορεί κάποιος να βρει ωραίες μελωδίες και στη πρόσφατη κυκλοφορία των Γερμανών Edguy. Από το Wasted Time (αν και θυμίζει το Anya των Deep Purple), το Rocket Ride μέχρι τα Out of Vogue, Save me ακόμα και το Fucking with Fire το power metal/hard rock τους είναι πολύ ελκυστικό. Οι πατριώτες τους και παλιές καραβάνες στο χώρο Helloween, μπορεί για μένα να έχουν καταντήσει cult (δεν εξηγείται αλλιώς πως το Dark Ride του 2000 δεν έτυχε ευρείας αποδοχής) αλλά έχουν τη φλέβα της έμπνευσης. Κακή η επιλογή τους να βαφτίσουν το άλμπουμ τους με το όνομα του δίσκου που τους καταξίωσε, γεγονός όμως που δεν μπορεί να μειώσει την αξία συνθέσεων όπως τα: Occasion Avenue, Do you Know What You 're Fighting For κλπ. Από τα παλιά έρχεται ένα best των Demon. Γκρουπ του NWOBHM, με ήχο που παραπέμπει πιο πολύ σε UFO παρά στις σειρές τους. Πρέπει να παραδεχθώ ότι ήμουν προκατειλλημένος, αφού πίστευα ότι θα ήταν ένα γκρουπ ανέμπνευστο με χάλια ήχο. Ίσως αυτό με έκανε να τους πάρω πιο ζεστά.
Μέσα της προηγούμενης δεκαετίας δυο βασικά μέλη των τεράστιων Pantera συμμετέχουν σε ένα project, τους Down. Μπορώ να πω ότι λειτουργεί ιαματικά στις παρενέργειες της έλλειψης τους. Οι Carcass προερχόμενοι από το death, με το Swansong είναι περισσότερο heavy και επομένως πιο προσφιλείς σε μένα. Το ότι έβαλα ringtone στο κινητό μου το R**k the Vote τα λέει όλα νομίζω. Κλείνω (πιθανότατα έχοντας κουράσει όσους έχουν διαβάσει μέχρι εδώ και δεν έχουν ακούσει πολλά από αυτά τα γκρουπ) με μια αναφορά στους Amorphis. Αφού βρήκανε τραγουδιστή με φωνή, έβγαλαν ένα δίσκο που τους ανεβάζει ψηλά. Ένα θα πω: εκεί που νομίζεις ότι ο δίσκος θα κάνει κοιλιά (ως συνήθως) μετά τη μέση, εκεί είναι που πραγματικά απογειώνεται. Δεν χορταίνω να ακούω το 7, 8 και 9 όπως λέει και ένα φιλαράκι όταν αναφέρεται σε κομμάτια κάποιου δίσκου :P

ΥΓ Αυτή η Φιλανδία βγάζει γκρουπάρες. Μακάρι να της μοιάξουμε μια μέρα

ΥΓ 2. Επιφυλλάσομαι για τους Disturbed και τους Sepultura καθώς δεν άκουσα πολύ τους δίσκους τους

Καθαρά ταβέρνα

Η Καθαρά Δευτέρα είναι μια καλή ευκαιρία να μετακινηθείς με την παρέα σου στη εξοχή για να κάνεις κάτι διαφορετικό. Μια ευκαιρία να μην πας πάλι σε μια καφετέρια αλλά να πάρεις λίγο καθαρό αέρα, να κάνεις ενα πικ νικ κλπ. Όπως φαίνεται όμως, δεν ενθουσιάζονται όλοι από αυτή την ιδέα, με αποτέλεσμα να επικρατεί η λογική της ταβέρνας. Ταβέρνα την Καθαρά Δευτέρα, ταβέρνα την Τσικνοπέμπτη, την πρωτομαγιά, την 25 Μαρτίου, σε γιορτές, γενέθλια, με φιλικά ζευγάρια...Όχι άλλη ταβέρνα!