Η πολύ δουλειά τρώει τον αφέντη. Άλλο δουλειά και άλλο δουλεία. Και άλλα τσιτάτα σε τοίχους ή σε ανακοινώσεις ¨φιλοσόφων". Είναι σπαστικό να ακούς για δουλειά από κάποιους που η μόνη τους δουλειά είναι να το ξύνουν στα καφέ και να το παίζουν επαναστάτες. Δε θα πω για τους άλλους που με τα λεφτά και τις γνωριμίες του μπαμπά κάνουν ζωάρα και προβάλουν/νται σε τιβί και social media.
Μεγάλωσα σε μια εποχή και ένα περιβάλλον που κυριαρχούσε η δουλειά. Εργατική τάξη γαρ. Ακόμη και κάτι θείοι δημόσιοι υπάλληλοι το έπαιζαν κουρασμένοι για να έχουν μούτρα. Σήμερα όντας μέσα στο εργατικό δυναμικό, ανάθεμα αν βλέπω κάποιον να δουλεύει. Είναι τόσο πρόστυχη η αεργία κάποιων, η τεμπελιά άλλων και η προβολή του ξυσίματος που μου προκαλεί αηδία.
Θα μουν πουν ότι είμαι υπερβολικός, ότι αρπάζομαι με το παραμικρό, ότι ο αναμάρτητος το λίθο βαλέττω. Ναι ρε φίλε, δε συγκρίνομαι με τους ανθρώπους που δούλευαν για να μας μεγαλώσουν. Αλλά λίγη τσίπα ρε παιδιά. Κουνήστε ρε το δαχτυλάκι σας. Κάντε κάτι δημιουργικό και όχι μόνο χαβαλέ και χαχαχα.
