Η κοροϊδία της εικόνας

Το ρητό λέει μία εικόνα χίλιες λέξεις. Σήμερα κανείς δεν θα καθίσει να διαβάσει ένα άρθρο χιλίων λέξεων, καθώς περιηγείται στο ίντερνετ. Στην εικόνα θα ρίξει μια ματιά.
Έτσι η σημασία της εικόνας γίνεται όλο και σημαντικότερη. Αυτό που προσπαθούσε να σε προκαταβάλει και οδηγήσει κάπου ένα κείμενο τώρα γίνεται μέσα από την εικόνα. Στο Facebook συναντάμε ερασιτεχνικές από γνωστούς. Συναντάμε και εικόνες σε άρθρα. Αν έχει ενδιαφέρουσα και όχι ερασιτεχνική θα το κλικάρουμε.
Μερικές φώτο κάνουν κρα ότι είναι επεξεργασμένες. Χαρακτηριστικό τα κόκκινα, κίτρινα, και μπλε σπιτάκια που καθρεφτίζονται στο λιμάνι ενός νησιού. Πιο κοινό οι εκτυφλωτικές και αψεγάδιαστες γκόμενες για να κάνεις κλικ στο άρθρο. Στην πραγματικότητα ούτε τα σπιτάκια είναι φανταχτερά ούτε τα νερά του λιμανιού είναι καθρέφτης. Ούτε οι κοπέλες είναι τέλειες αλλά η λήψη και η επεξεργασία τις κάνει έτσι. Χαρακτηριστικό αυτό το άρθρο.

Επιστημονική έρευνα

Αυτό το ποστ το είχα από το 2013. Αλλά ποτέ δεν το ολοκλήρωσα. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν μια έρευνα που λέει ότι το Survivor βοήθησε την σεξουαλική ζωή των τηλεθεατών. Την έκανε το Ανδρολογικό Ινστιτούτο και έτσι πήγα να τη διαβάσω. Αλλά οι αναφορές της είναι επιπέδου τρολ. Κάθε λίγο και λιγάκι διαβάζουμε επιστημονικές έρευνες από πανεπιστήμια που συνδέουν τον ύπνο με την ευτυχία, το ύψος και  με την προσωπική περιουσία, το χρώμα του αυτοκινήτου σου με την προσωπικότητα και ότι βλακεία μπορείς να φανταστείς. Είναι καλές για να τις διακωμωδούν στο Πρωινό Φρικάσε αλλά μέχρι εκεί. Η έννοια του ερευνητή ξεφτιλίστηκε κι αυτή.
Έτσι γίνομαι και γω ερευνητής. Είχα σκεφτεί να εκμαιεύσω από τους φίλους και γνωστούς τον αγαπημένο ήρωα κόμικ και πως αυτό συνδέεται με την προσωπικότητα του. Αλλά είχα πετύχει ένα βιντεάκι πριν μήνες που έκαναν κάτι αντίστοιχο και έτσι εγκατέλειψα την καριέρα μου στην έρευνα. Με καλύπτουν οι καθημερινές βλακείες.

ΥΓ Για να μη πάνε χαμένα, κάποια από τα στοιχεία που θυμάμαι ήταν τα εξής:
Β.: Γκαστόνε, Σκρουτζ
Τ.: Χιού, Λιούι, Ντιούι
Ν.: Φάντομ Ντακ (λόγω γκάτζετ)
Σ.: Ντόναλντ Ντακ

Καλοκαιρινός ρατσισμός

Δε μπορώ και δε γίνεται να εξαντλήσω το θέμα του ρατσισμού σε ένα post λίγων λέξεων. Πάμε λοιπόν σε μια απλή προσέγγιση.

Ως μικρά παιδιά στο περιβάλλον του σχολείου βιώναμε τον ρατσισμό. Όχι τον φυλετικό (γιατί δεν είχαμε συμμαθητές από άλλες χώρες) αλλά για το αν ένα παιδί είναι χοντρό, με σπυριά, με μεγάλα αυτιά. Σίγουρα έπαιζε ρόλο ότι τότε δεν ήταν τόσο κακό να κοροϊδέψει ο ένας τον άλλον για κάτι τέτοιο ενώ σίγουρα σε αυτή τη νοητική ανωριμότητα είναι αναμενόμενες τέτοιες συμπεριφορές. Οτιδήποτε είναι πέρα από το μέσο όρο και το μέτρο/μέτριο μπορεί να στοχοποιηθεί.

Κατά βάση τέτοιες συμπεριφορές δικαιολογούνται λόγω ηλικίας. Όπως δικαιολογούμε αντίστοιχες συμπεριφορές στην ηλικία μας στη φάση του χιούμορ. Έτσι θέλω να πιστεύω ότι ισχύει για τις αναφορές που κάνω και ακούω από φίλους για όλους αυτούς τους Βαλκάνιους τουρίστες που κατακλύζουν τη Βόρεια Ελλάδα. Λέγε λέγε όμως, παγιώνεται ένα στερεότυπο τζαμπατζή, ενοχλητικού, απαίδευτου τουρίστα. Όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά αλλά εμείς δε μπορούμε να αλλάξουμε τους δικούς μας (αγενείς, καταπατητές κλπ) θα αλλάξουμε τους ξένους;

Όταν ακούς απαξιωτικές απόψεις από αγνώστους και ανθρώπους που δεν έχει βαρύτητα η γνώμη τους για σένα, δεν τρέχει και τίποτα. Αλλά όταν αυτές είναι από κοντινούς σου και διαπιστώνεις ότι ξεφεύγουν σε πιο σοβαρά ζητήματα, τότε υπάρχει θέμα. Για την ώρα ακολουθώ την προσφιλή μου τακτική του χιούμορ και του τρολαρίσματος. Αλλά κάποια στιγμή ίσως τα πράγματα πρέπει να μπουν στη θέση τους. Όχι για να κάνω τον άλλον αν αποδεχθεί τις απόψεις μου αλλά να τις σέβεται και να ψαχτεί λίγο με τις δικές του.