Escape room

Για να είμαι ειλικρινής ήμουν αρνητικός στην ιδέα να συμμετάσχω σε ένα τέτοιο παιχνίδι. Ίσως επειδή δεν είμαι υπέρ των ανταγωνιστικών και αγχωτικών παιχνιδιών, ίσως γιατί δεν έβρισκα τον τρομερό λόγο, ίσως γιατί έγιναν μόδα. Τώρα που πήρα μέρος μπορώ να πω ότι ήταν σίγουρα ήταν μια ευχάριστη εμπειρία. Και καθόλου αγχωτική όπως τη ζήσαμε.
Το δωμάτιο μας είχε να κάνει με το Βιετνάμ(!). Χωρισμένο στα τρία έπρεπε να καταφέρουμε να ξεκλειδώσουμε με μια σειρά τις πόρτες για να αποδράσουμε. Αντί για μια ώρα κάναμε 2 λεπτά παραπάνω με βοήθεια. Αν το ρίξεις στο χαβαλέ θα κάνεις παραπάνω. Αν είσαι μεθοδικός, οργανωμένος και πιο έμπειρος θα το κάνεις λιγότερο. Το θέμα είναι να το διασκεδάσεις.
Τα παιδιά πολύ ευγενικά και ο σκύλος τους μια αγέλη μόνος του :) Εν κατακλείδι ίσως δεν είναι για πολύ συχνά λόγω τιμής αλλά αξίζει για την παρεΐστικη φάση.

Φεστιβάλ και Βιετνάμ

Ξεκινάμε με Φεστιβάλ Κινηματογράφου και συνεχίζουμε με ταινίες για το Βιετνάμ ενώ καταλήγουμε και με ταινίες για το Βιετνάμ! Οι σφήνες ήταν όντως καλές και προτείνονται, ειδικά άμα δεν είστε των πολεμικών φιλμ.

• Τικούν
  Όσοι δεν πάνε φεστιβάλ, μπορούν να χουν πάτημα αυτή την ταινία. Πιο τραγική και από τους ορθόδοξους Εβραίους που περιγράφει.
• Μποξ
  Ρουμάνικη φεστιβαλική ταινία με μια μητέρα ηθοποιό και έναν νεαρό μποξέρ. Μ' άρεσε γιατί την είδα σαν ποίημα: δεν χρειάζεται να βλέπεις ορθολογικά το καθετί και αφήνει πολλά περιθώρια για ερμηνεία. Γι αυτό προτίμησα να μην μείνω στη συζήτηση με τον σκηνοθέτη... 
• Αστράγαλος
  Στα πλαίσια του φεστιβάλ μια ασπρόμαυρη ταινία για ένα κομμάτι μιας παραβατικής κοπέλας στη Γαλλία τη δεκαετία του 50. Δε μου πε κάτι.
• Inside Out
  Animation με έξυπνη υπόθεση που βλέπεται όμορφα από μικρούς και μεγάλους. Σίγουρα θα έχει και συνέχεια
• Youth
  Μετά το Grande Belezza η νέα ταινία του Sorentino ήταν στις αναμενόμενες. Ίσως όχι τόσο σημαντική όσο η προηγούμενη αλλά πάλι είχε κάτι το ποιητικό.
• Good Morning, Vietnam
  Πασίγνωστη ταινία. Όσα δε λέει σαν υπόθεση, τα λέει σε ατμόσφαιρα και ταξίδεμα.
• Indochine
  Σε μεταφέρει στην ατμόσφαιρα της εποχής και της περιοχής έστω και αν το σενάριο του δεν είναι κάτι τρομερό. Η Ινδοκίνα από την οπτική των Γάλλων.
• Hamburger Hill
  Μια κοντινή προσέγγιση στις καταστάσεις, πολεμικές και μη, που βίωναν οι αμερικάνοι στρατιώτες. Βασισμένη στη μάχη που έγινε το 1969 δείχνει λίγο από τη ματαιότητα του πράγματος.
• Platoon
  Μια διμοιρία μέσα και έξω από τη λογική του πολέμου. Η ζωή των στρατιωτών που στάλθηκαν για τη δημοκρατία, μόνο δημοκρατική και ευχάριστη δεν ήταν.
• The SpongeBob Movie: Sponge Out of Water
  Στο μακρύ αεροπορικό ταξίδι της επιστροφής είδα στα πεταχτά τη 2η ταινία του Μπομπ. Κι όμως είχε γέλιο και φάση.
• Apocalypse Now
  Αυτή είναι η τελευταία ταινία που κλείνει τον κύκλο. Ξεκινάει με εντυπωσιακές πολεμικές σκηνές και εξελίσσεται άνετα μέχρι το τελικό στόχο. Ωραία αποτύπωση αν και το τελευταίο μέρος δεν ήταν στο κλίμα του πολέμου.
• The Hateful Eight
  Συνεχίζοντας από το Django στην άγρια Δύση, 8 "καλοί" άνθρωποι εγκλωβίζονται σε ένα πανδοχείο μέσα στη χιονοθύελλα. Σαν θρίλερ της Αγκάθα Κρίστυ με μπόλικο αίμα. είναι από τις ταινίες που θα γουστάρετε.

Παραλειπόμενα Pt 2

• Οι επαρχιακές πόλεις που διασχίσαμε είχαν παρόμοια δόμηση με τις μεγάλες μόνο που ο κεντρικός επαρχιακός δρόμος ήταν που συγκέντρωνε την κίνηση. Δεν τις έλεγες και ομορφούλες. 
• Οι μετακινήσεις κρατάνε πάρα πολύ ώρα καθώς το πολύ να πάνε με 50χλμ/ώρα. Λόγω δρόμων με μια λωρίδα ανά ρεύμα που είναι γεμάτα φορτηγά. Και όλοι οι εκατομμύρια μοτοσυκλετιστές φοράνε κράνη ενώ οι περισσότεροι μάσκες.
• Οι προσπεράσεις χωρίς αύριο και οι επιτρεπόμενες αναστροφές είναι δεδομένες. Η κόρνα ακούγεται για να ειδοποιήσει για τον ερχομό του από πίσω (λες και δεν έχουν καθρέφτες) και όχι να επιπλήξει. Σε μια κατάσταση χωρίς κανόνες δεν υπάρχουν νεύρα. Κάθε οδηγική συμπεριφορά είναι αποδεκτή.
• Στα ενδιάμεσα οι ορυζώνες με τους Βιετναμέζους να φοράνε τα χαρακτηριστικά καπέλα τους και να παλεύουν με τη λάσπη και το χώμα... 

ΥΓ Δείτε το επεισόδιο του Top Gear. Σε βάζει στο κλίμα.
ΥΓ 2 Η ηρεμία στο δρόμο, το παζάρεμα και κάποια άλλα είναι πράγματα που θα προσπαθήσω να τα κρατήσω και τώρα.
ΥΓ 3 Αλλά όσα και να έγραψα, παραμένει: "Vietnam, you don't know man, you weren't there!" :)

Παραλειπόμενα Pt 1

Οι μέρες ήταν οι περισσότερες που έχω πάει ποτέ διακοπές αλλά για να διασχίσεις μια ολόκληρη χώρα δε φτάνουν τόσες μέρες ούτε το λες διακοπές. Είναι ένα ταξίδι με πολλές εμπειρίες, γνωριμίες, εκφάνσεις. Ας πάμε σε κάποια που δεν ανέφερα στα προηγούμενα post αλλά ίσως αποτελούν τα συνεκτικά στοιχεία.

• Όσον αφορά τον πόλεμο δεν επισκεφθήκαμε κάποιο αντίστοιχο μουσείο παρά μόνο τα Cu Chi Tunnels. Δεν υπάρχουν σημάδια που καθορίζουν τη ζωή τους έστω και αν εμείς στην Ελλάδα λόγω των ταινιών έχουμε το Βιετνάμ στο μυαλό μας σα μια πολεμική χώρα. Τα Cu Chi Tunnels τα έσκαψαν για να αποφύγουν τις βόμβες και να κινούνται κάτω από τη μύτη των Αμερικάνων. Με τέτοια αντοχή και αυταπάρνηση θα έχαναν τον πόλεμο μόνο όταν πέθαινε και ο τελευταίος Vietcong.
• Αν δε θέλετε να το παίξετε φιλάνθρωποι τότε να ξέρετε ότι η τιμή αυτού που αγοράζετε είναι στο ένα τρίτο της αρχικής. Έτσι για να μην γίνετε Αμερικανάκια το παζάρι είναι επιβεβλημένο και απαραίτητο. 
• Την καλύτερη ισοτιμία τη βρίσκεις στις τράπεζες άρα εκεί για συνάλλαγμα. 

Άνθρωποι

Στους δρόμους των πόλεων γίνεται το απόλυτο χάος. Στους επαρχιακούς οι προσπεράσεις και διασχίσεις στο αντίθετο ρεύμα λες και είσαι στο γύρο του θανάτου. Και όμως δεν υπάρχουν νεύρα ενώ και να συμβεί κάτι δεν υψώνει κανείς τη φωνή. Μπορεί να είναι λόγω ιδιοσυγκρασίας ή λόγω βουδισμού. Όπως και να χει πρόκειται για συγκρατημένους και όχι εκδηλωτικούς ανθρώπους. Αν συναναστραφείς μαζί τους θα δεις ότι οι Βιετναμέζοι δεν είναι μουντρούχοι απλά έχουν πολύ διαφορετική νοοτροπία. Και ότι όλοι είναι πολύ ευγενικοί και καλόκαρδοι.

Αλλά για να μη λέμε μόνο τα καλά, οι έμποροι πάντα έχουν υπερβολικές τιμές (για τη χώρα) και πρέπει να παζαρευτείς στα μισά μέχρι και το ένα τρίτο. Ίσως και ενοχλητικό να είναι το πολύ πρήξιμο να σου πουλήσουν κάτι οι διάφοροι πλανόδιοι. Αλλά δεν είναι όπως τους δικούς μας που θέλουν να σου δημιουργήσουν τύψεις. 

Γνωρίσαμε και πολλούς ανθρώπους από άλλες χώρες: Δανέζες, Κορεάτες, Ουκρανούς, Γιαπωνέζες, Ινδή, Ελβετούς, Καναδούς, μέχρι από τη Νέα Καληδονία. Όλοι τουρίστες και όλοι πρόσχαροι. Αλλά πάντα είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις άλλες νοοτροπίες και στάσεις. Από τις παντρεμένες λεσβίες ως τον πιτσιρικά από την άλλη άκρη της γης που ξέρει τα πολιτικά της χώρας σου. Xin chào Việt nam!

Φαϊ

Δέκα ημέρες ήμασταν εκεί και σίγουρα δε μπορώ να πω ότι έχω δοκιμάσει πάρα πολλά, πόσο μάλλον κάποια ακραία πιάτα (πχ φίδια, αρουραίους). Το στομάχι μας δεν είναι απόλυτα φιλικό προς την ασιατική κουζίνα αλλά ίσως η βιετναμέζικη να είναι αρκετά κοντά μας. Για παράδειγμα οι γλυκόξινες γεύσεις της κινέζικης κουζίνας που σε κάνουν να πεινάς μετά από μισή ώρα, είναι απούσες.
Παρόλαυτα την ημέρα των Χριστουγέννων έβγαλα ότι είχα φάει όπως και τις επόμενες δύο δεν είχα όρεξη για την τοπική κουζίνα. Συμπέρασμα: street food εκεί που έχει και δυτικούς, όχι μόνο Βιετναμέζους!
Δοκιμάσαμε την κουζίνα τους από τα street food μέχρι gourmet εστιατόρια. Άμα θες βρίσκεις και πιτσαρίες, αμερικάνικα κλπ, τα οποία λένε για να στρώσει λίγο το στομάχι. Πάντως ακόμα και οι σούπες τους (pho) ήταν νόστιμες ενώ η παρουσία θαλασσινών σε πολλά φαγητά τους δίνει μεγαλύτερη ποικιλία.
Γλυκά δεν είχαν κάτι τρομερό γιατί βασιζόταν σε φρούτα. Τα οποία όμως από μόνα τους είναι πολύ ενδιαφέροντα. Αν πας σε ανοιχτή αγορά δεν αναγνωρίζεις τα περισσότερα αλλά σε τραπέζι έχει γνωστές γεύσεις. Ξεχώρισα το jack fruit ενώ από εμφάνιση το dragon fruit διακρινόταν.

Mekong: o ποταμός

Ο μεγάλος ποταμός της Ινδοκίνας και η ζωή που κουβαλάει αποτέλεσαν το αντικείμενο μιας ημερήσιας εκδρομής μας. Όσο δεν θα σ 'αρέσουν τα καφέ νερά του τόσο θα σ' αρέσουν τα πράσινα φυτά του. Λίγο πιο μέσα στα νερά θα δεις τα σπίτια-παραπήγματα όσων ζουν εκεί ενώ λίγο πιο μέσα στην ακτή φυτείες με φρούτα, μελίσσια, εργαστήρια για ρυζόχαρτο και για γλυκά από καρύδα.
Είχαμε την ευκαιρία να κινηθούμε με κάρα και με σαμπάνς. Βλέπεις την καθημερινότητα τους και μέσα στους χαλικόδρομους και μέσα στους παραπόταμους του Μεκόνγκ. Ακόμα και η παραδοσιακή μουσική τους, η οποία μας φαίνεται αδιάφορη, δίνει το χρώμα της ζωής τους. Στιγμές από μια άλλη ζωή...

HCMC: η ασιατική μεγαλούπολη

Η κίνηση στα ίδια μοτίβα αλλά οι δρόμοι μεγάλοι με αποτέλεσμα το χάος να είναι μεγαλύτερο. Ο κόσμος παρόμοιος αλλά όχι ίδιος αφού σου  θυμίζει περισσότερο μια ασιατική καπιταλιστική χώρα παρά τον κομουνιστικό βορά. Όμορφα κτίρια, τεράστιοι ουρανοξύστες, μνημεία της εποχής της γαλλικής αποικιοκρατίας, όλα φαίνονται ζωντανά κάτω από τον λαμπρό ήλιο. Ακόμα και τα πάρκα είναι κάτι παραπάνω από χώρους πρασίνου με κρυμμένους θησαυρούς, όργανα εκγύμνασης και φιλομαθείς φοιτητές που σου πιάνουν την κουβέντα για να καλυτερέψουν τα αγγλικά τους.
Ο καταιγισμός της παραπάνω παραγράφου δικαιολογείται από τα 9 εκατομμύρια κατοίκους, τα 4 εκατομμύρια μηχανάκια και τα εκατομμύρια ερεθίσματα. Την περίοδο των γιορτών με τον κόσμο να είναι πιο ελεύθερος και τον στολισμό εντυπωσιακό δε χορταίνεις να την περπατάς και αποστάσεις 2 χιλιομέτρων τις κάνεις εύκολα ενώ πια δεν σκέφτεσαι πως θα διασχίσεις το δρόμο.

Hue: η αυτοκρατορική

Αν θες να δεις το ποτήρι μισογεμάτο θα πεις ότι η Hue σε προετοιμάζει για πόλεις σαν την Saigon. Αν το θες μισοάδειο ότι είναι μια πόλη που περπατιέται δύσκολα και δεν έχει κάτι ιδιαίτερο. Ακριβό το να επισκεφτείς τα αξιοθέατα της, με αποτέλεσμα να είσαι με πολλούς και να σε δυσκολεύει.
Αλλά με το που ξεκινάς να περιηγείσαι στους τάφους των βασιλιάδων, καταλαβαίνεις ότι καλά έκανες που ήρθες. Ολόκληρα συγκροτήματα από κτίρια μέσα σε στην πανέμορφη φύση που άλλοτε καταλήγουν σε έναν άδειο τάφο άλλοτε σε παλάτια αντάξια ενός αυτοκράτορα.
Και μετά ακολουθεί το περπάτημα στην αυτοκρατορική πόλη. Γεμάτη ιστορία, κτίρια, πύλες και μνημεία. Εδώ κάνεις το πέρασμα από τις δικές μας ακροπόλεις σε αυτές της Άπω Ανατολής. Προσπαθείς να πιάσεις τη λογική τους και να φανταστείς την ισοπεδωμένη πλέον Απαγορευμένη Πόλη. Άλλη αύρα...

My Son, Marble Mountains: τα μνημεία

 

Επόμενος προορισμός είναι η Hue. Υπάρχουν όμως πολλά όμορφα μέρη στο ενδιάμεσο για να τα παραλείψεις. Έτσι κλείσαμε αυτοκίνητο που μας μετέφερε και κάναμε όλες τις επιθυμητές στάσεις.
Πρώτη και μεγαλύτερη στον αρχαιολογικό χώρο του My Son. Ιερός τόπος για τους Champa, ενός λαού που έμενε εκεί πριν τους Βιετναμέζους. Ινδουιστικοί ναοί, χτισμένοι με τρόπο και υλικά που είναι ξεχωριστά και δένουν απόλυτα με την πυκνή βλάστηση. Δυνατή εμπειρία.

Επόμενη στάση στα Marble Mountains. Στις παρυφές της πόλης Da Nang υπάρχουν 5 βουναλάκια και μεις επισκεφθήκαμε το πιο οργανωμένο. Μέχρι και ασανσέρ να σε ανεβάζει στην κορυφή είχε. Πριν από αυτό, μέσα στο κούφιο βουνό και στις σπηλιές του, ανακαλύπτεις λες και είναι παιχνίδι μυστηρίου, κρυμμένα ιερά βουδιστικά αντικείμενα και αγάλματα. Στην κορυφή του βουνού ένα σύμπλεγμα από παγόδες, ναούς και φύση απαλύνουν το πολύωρο περπάτημα. Έπρεπε να διαβάσουμε περισσότερο για το βουδισμό...
Μετά η φάση είχε και πέρασμα από το πιο-ομιχλώδες-πεθαίνεις Hai Van και στάση στην παραλία Lang Co με την άγρια ομορφιά της. Πόσα μέρη έχει...

Hoi An: το ελληνικό

Ο καιρός, ο κόσμος, το σουλάτσο στα δρομάκια, τα μαγαζάκια, σου έφερναν στο μυαλό κάτι πιο κοντινό στα δικά σου. H αντίθεση με το Ανόι σε έκανε να πάρεις μερικές ανάσες και να νοιώθεις λες και είσαι σε τουριστικό θέρετρο. Σε αυτό συνηγορούσαν και οι πολλοί δυτικοί, η live σκηνή και τα restaurant-bar.
Στο Hoi An μπορείς να μείνεις μέρες και να ξοδέψεις πολλά dong για το well being και τις κοντινές εκδρομές. Μπορείς να ράψεις και κοστούμι όπως φημίζεται. Σίγουρα πάντως θα απολαύσεις μια πιο ξένοιαστη ατμόσφαιρα που οι ρομαντικοί μπορεί να την περάσουν με βαρκάδα με τα φαναράκια ενώ οι πιο περίεργοι με τις πραμάτιες στις ανοικτές αγορές και τα ξόανα στους ναούς.

Hoa Lu, Tam Coc: η Μέση Γη

Στο βορά υπάρχει και η Sapa, υπάρχει και το Hoa Lu με το Tam Coc. Για τους λόγους που ακολουθούν προτιμήσαμε τα δύο τελευταία. 

Μετά την απελευθέρωση από τους Κινέζους τον δέκατο αιώνα το Hoa Lu αποτέλεσε την πρώτη πρωτεύουσα των Βιετναμέζων. Τι πιο δελεαστικό για τον γράφοντα να βρεθεί σε μια τέτοια περιοχή εκείνης της εποχής; Ευκαιρία να γνωρίσουμε την ιστορία του έθνους, του οποίου τους μύθους γνωρίσαμε το ίδιο βράδυ στο Water Puppet Theater.

Η συνέχεια στο χωριό Tam Coc. Για την επόμενη 1,5 ώρα με μια βάρκα και την κωπηλάτη της, διασχίζεις όλο τον ποταμό μέσα από λόφους, γεφυράκια και κυρίως τρεις σπηλιές που περνάει από μέσα το ποτάμι και βρίσκονται στο σκοτάδι. Ανεξάρτητα τι φάση τύπος είσαι ή αν το θεωρείς τουριστικό, το να είσαι μέσα στο νερό, με τα υψώματα δίπλα σου και να τρυπάς το βουνό είναι πράγματα που δεν τα ζεις αλλού. Πάλι καλά δεν είχε ζέστη γιατί αλλιώς θα ήταν δύσκολο και για μας και για την 50φεύγα κωπηλάτη, η οποία όπως και όλοι οι συνάδελφοι της θέλανε να σου πουλήσουν τα πάντα.

Ha Long: τα νησιά

Το πιο διάσημο μέρος του Βιετνάμ είναι αναμφίβολα το Ha Long. Και μπορεί εμείς να είχαμε λίγο jet lag αλλά μια χαρά απολαύσαμε έναν κόλπο γεμάτο μικρά νησάκια όπως της φωτογραφίας. Για να το αντιληφθείς είτε πρέπει να πετάξεις από πάνω είτε να γυρνάς δίπλα τους με το καραβάκι. Ε το δεύτερο κρατάει περισσότερο :)

Ήμασταν τυχεροί, θεωρώ, γιατί κινηθήκαμε και στον διπλανό κόλπο του Bai Tu, ο οποίος δεν ήταν τόσο γεμάτος από σκάφη και ήταν πολύ πιο καθαρός. Και προσωπικά βρήκα το τοπίο το ίδιο γοητευτικό όταν έπεφτε η πάχνη με το όταν ήταν ηλιόλουστο.

Από κει και ύστερα παίζει πολύ ρόλο η ποιότητα της κρουαζιέρας. Που ήταν τόσο γεμάτη και προσεγμένη που σε έκανε να αισθάνεσαι λες και ήσουν κανένας σεΐχης. Από γαστριμαργικές επιδείξεις ως επισκέψεις σε εργαστήρια μαργαριταριών και από καγιάκ μέχρι επισκέψεις σε σπηλιές. Άρχοντες.

Hanoi: η πρωτεύουσα

Το ιστολόγιο μετατρέπεται σε ταξιδιωτικό ημερολόγιο για τις επόμενες μέρες. Ως γνωστόν: "Vietnam, you don't know man, you weren't there" αλλά θα το προσπαθήσουμε.

Το Ανόι σε βάζει για τα καλά στο νόημα της Ασιατικής πόλης: πολύς κόσμος, στενά κτίρια, χιλιάδες πληροφορίες που το μάτι δεν προλαβαίνει να επεξεργαστεί. Και το χάος στους δρόμους με αυτοκίνητα και μηχανάκια να πάνε παντού και να κορνάρουν. Μετά το αρχικό σύγκρυο πρέπει να μάθεις να διασχίζεις τους δρόμους χωρίς να περιμένεις να σταματήσει η ροή των οχημάτων. Και μετά από καιρό το διασκεδάζεις κιόλας :)
Το Old Quarter είναι η χαρακτηριστική περιοχή του όπου βρίσκεις ότι θες (εκτός από φρυγανιές :Ο). Η λίμνη Hoan Kiem (ειδικά το βράδυ με το φωτισμό) είναι πανέμορφη και κατακλύζεται από τον κόσμο. Μέσα από τους πιο μεγάλους τους δρόμους μπορείς εύκολα να μεταφερθείς με ένα cyclo ή ταξί πιο δυτικά όπου υπάρχουν τα μεγάλα πάρκα με παγόδες και το μαυσωλείο του θείου Χο. Είτε από έξω είτε από μέσα μπορείς να βρεθείς για λίγο σε πιο χαλαρές καταστάσεις.
Διασχίζοντας το με τα πόδια το νοιώθεις, περνώντας με μεταφορικό από άλλες περιοχές και γέφυρες καταλαβαίνεις ότι δε μπορεί να το χωρέσει ο νους σου. Είναι νωρίς ακόμα...