 Αν διαβάζει κανείς αυτό το blog από τις πρώτες μέρες του, θα θυμάται μια σειρά από post για τον Ε.Σ. Το 99% ήταν επικριτικό για αυτό το θεσμό και σίγουρα όχι αδικαιολόγητα. Σε 5 μέρες από σήμερα, πριν ένα χρόνο είχα απολυθεί. Τι ωραίο συναίσθημα! Αλλά και όλη η θητεία ήταν γεμάτη συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά. Πλάκες, χαβαλετζίδικα περιστατικά και άτομα από τη μια, χώσιμο, παρανοϊκές συμπεριφορές από τους καραβανάδες, χαμένος χρόνος από την άλλη. Αν μπορούσα να συνοψίσω την όλη φάση σε μια πρόταση θα ήταν η εξής: Ο στρατός είναι μαλακία αλλά και μαλακία είναι να μην πας.
Αν διαβάζει κανείς αυτό το blog από τις πρώτες μέρες του, θα θυμάται μια σειρά από post για τον Ε.Σ. Το 99% ήταν επικριτικό για αυτό το θεσμό και σίγουρα όχι αδικαιολόγητα. Σε 5 μέρες από σήμερα, πριν ένα χρόνο είχα απολυθεί. Τι ωραίο συναίσθημα! Αλλά και όλη η θητεία ήταν γεμάτη συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά. Πλάκες, χαβαλετζίδικα περιστατικά και άτομα από τη μια, χώσιμο, παρανοϊκές συμπεριφορές από τους καραβανάδες, χαμένος χρόνος από την άλλη. Αν μπορούσα να συνοψίσω την όλη φάση σε μια πρόταση θα ήταν η εξής: Ο στρατός είναι μαλακία αλλά και μαλακία είναι να μην πας.
ΥΓ Καλό κουράγιο στους ψαράδες που υπηρετούν (όπως το αδερφάκι μου και ο Takamori) αλλά και καλή θητεία σε όσους θα πάνε.
25 Ιουλίου 2007
Στρατός revisited
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
 
 

1 σχόλιο:
Εγώ ξέρω ότι στον ΕΣ έφαγα για τελευταία φορά μπριζόλα! Εγώ απολύθηκα 13 Αυγούστου. Και συμφωνώ, όσο ΜΑΛΑΚΙΑ και αν είναι ο ΕΣ, τουλάχιστον σου αφήνει διάφορα να θυμάσαι.
Α ρε στρατέ, τί μας απέλυσες; [και εσύ...] :@
Δημοσίευση σχολίου