Back in Black

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε ο μάλλον τελευταίος δίσκος της καριέρας των AC/DC. Παππούδες θα πουν κάποιοι αλλά αυτοί οι παππούδες γεμίζουν αρένες και κάνουν αστρονομικές πωλήσεις: No 1 σε 29 χώρες και 780 χιλιάδες πωλήσεις την πρώτη βδομάδα μόνο στις ΗΠΑ!
Πριν ένα μήνα κυκλοφόρησε ως γνωστόν και ο νέος δίσκος της love to hate μπάντας στο metal, των Metallica. Από πλευράς αποδοχής και αυτός έσκισε πραγματικά, ενώ και η πρόσφατη περιοδεία τους (στην οποία παρεβρεθήκαμε) είχε μεγάλη επιτυχία. Όπως τρομερή επιτυχία είχε και η Back in Time Tour των θεών Iron Maiden (στην οποία παρεβρεθήκαμε επίσης).
Αν τα βάλουμε αυτά κάτω ίσως κάποιος καταλήξει ότι metal is back. Τα πράγματα όμως δε μπορούν να συγκριθούν με τη δεκαετία του 80. Ούτε όμως και είναι όπως το 97-98 που ξεκινήσαμε να ακούμε και μερικοί ντρεπόταν να πουν τι μουσική ακούνε. Τα άκρα δε βοηθάνε στην πορεία μιας μουσικής γι αυτό θεωρώ ότι η σημερινή κατάσταση, όπου το ιδίωμα είναι δημοφιλές αλλά όχι mainstream ίσως είναι η καλύτερη. Ας διασκεδάζουμε με τα μεγαθήρια, ας στηρίζουμε τους νέους ήχους, ας τραβιόμαστε σε καμιά συναυλία και τα πράγματα θα πάνε ακόμα καλύτερα για τα αυτιά μας.

ΥΓ Ωραίο το ντοκιμαντέρ Global Metal και ξεφεύγει από τα κλασσικά

Συμβαίνει;

Ενώ συμβαίνουν τόσα πολλά τελικά είναι σα να μη συμβαίνει τίποτα. Από την επικαιρότητα να ξεκινήσει κάποιος, καθημερινά βομβαρδιζόμαστε με την πτώση των χρηματιστηρίων και την οικονομική κρίση. Αφού μέχρι στιγμής δεν μας έχει συμβεί κάτι στην καθημερινότητα μας (λες και δε μας φτάνουν όσα έχουμε ήδη) είναι σα να μην υπάρχει για μας αυτή η κρίση.
Στα πιο δικά μας, αυτή η ιστορία με το Βατοπέδι κρατάει καιρό αλλά κάποια στιγμή θα βαρεθεί το φιλοθεάμον κοινό και τότε θα ξεφουσκώσει. Όχι ότι θα δοθεί λύση απλά θα ξεχαστεί. Για παράδειγμα τι κάνει αυτή η ψυχή ο Ζαχόπουλος που ξέραμε μέχρι και τα τριγλυκερίδια του όταν ήταν στο νοσοκομείο;
Και στα πιο δικά μας, πηγαινοερχόμαστε στο σχολείο αλλά μάθημα-μάθημα δεν έχουμε κάνει ακόμα. Άντε να δούμε αύριο. Χαιρετήσαμε και μια φίλη που διορίστηκε μακριούτσικα αλλά φεύγει εδώ και κάτι μήνες και στην τελική δε μας φάνηκε ο αποχαιρετισμός. Άνθρωποι από το περιβάλλον σου συμπεριφέρονται λες και δεν έχει αλλάξει κάτι ενώ κάποιοι άλλοι δε λένε να αλλάξουν με τίποτα (έχουν κολλήσει στα 10 μου φαίνεται). Τελικά συμβαίνει τίποτα;

ΥΓ Ομορφούλα η Ξάνθη αλλά με τις περιγραφές που είχα ακούσει την περίμενα πιο γραφική

Τεραήμερο - ξετετραήμερο

Υπολόγιζα και γω 27 Οκτωβρίου που είναι της σημαίας να είναι αργία άρα να το κάνω τετραήμερο. Αλλά και στην 28η στο σχολείο πρέπει να μαι. Δύσκολη η ζωή του καθηγητή :P Μας έμεινε όμως η αίσθηση του τετραήμερου. Έτσι αυτή τη φορά και σε αντίθεση με πέρυσι δε θα καθίσω Θεσσαλονίκη να γιορτάσω τη γιορτή της πόλη μας (sic) αλλά θα εξορμήσω κάπου. Η διάθεση μετράει. Καλά να περάσετε όλοι είτε σε καμιά εκδρομή είτε στην παρέλαση :PΥΓ Τελικά δεν είχα καθίσει Θεσσαλονίκη πέρυσι :) Η φωτογραφία από τις τότε εξορμήσεις

Κα-κα-τάληψη

Από την προηγούμενη Τετάρτη το σχολείο που είμαι τελεί υπό κατάληψη. Για ποιο λόγο; Γιατί έχουν και άλλα σχολεία κατάληψη αλλά η πρόφαση είναι κάποια αιτήματα είτε αξιόλογα είτε ασόβαρα. Δεν θα σταθώ σε αυτά, ούτε θα πω τι ωραία που δεν έχουμε δουλειά. Έτσι κι αλλιώς σχεδόν καθημερινά πηγαίνω στο σχολείο, αν έκανα και μάθημα θα ταν καλύτερα από το να κάθομαι εκεί χωρίς να κάνω κάτι.
Αν και ΕΠΑ.Λ η κατάσταση δε συγκρίνεται με τις καταλήψεις που γινόταν όταν πήγαινα εγώ σχολείο: αφήνουν τους καθηγητές να μπουν μέσα, δεν μπαίνουν εξοσχολικοί, δε καταστρέφουν, δεν κάνουν όργια κλπ. Δεν είναι ότι πρόκεται για καλόπαιδα, είναι ότι δεν έχουν αντίστοιχα ερεθίσματα. Όπως λοιπόν κάνουν κατάληψη γιατί κάνουν και οι άλλοι έτσι δεν κάνουν χαζομάρες γιατί δεν κάνουν και οι άλλοι. Αν έχουν καλά παραδείγματα κάτι καλύτερο θα κάνουν λοιπόν.

ΥΓ Εκείνο το πανί της κατάληψης που είχαμε στο 1ο Μαλακοπής πρέπει να περνούσε από γενιά σε γενιά :P

Χαρτάκι

Δεν ξέρω πως κανονίζει ο καθένας τα πράγματα που θέλει ή πρέπει να κάνει αλλά προσωπικά κάθομαι και τα καταγράφω σε ένα χαρτί. Ίσως είναι πολλά ίσως γιατί μπλέκονται μεταξύ τους. Και μετά τα περνάω στο κινητό. Και μετά χτυπάνε υπενθυμίσεις. Τι μας τα λες ρε μπάρμπα θα πει κάποιος. Τα λέω γιατί καμιά φορά νοιώθω σαν τον τύπο στο Memento που η μνήμη του ήταν σαν του χρυσόψαρου. Δε γίνεται αλλιώς δουλειά όμως. Εκτός και αν κάποιος ακολουθεί κάποιον πιο παραγωγικό τρόπο.
Γι αυτή τη βδομάδα το χαρτάκι έχει πολλά σχετικά με τα επαγγελματικά αρά σχετικά άχαρα πράγματα. Θα υπάρξουν όμως και εκλάμψεις έτσι ώστε να κάνουμε τίποτα πιο καλό τις χαλαρές μέρες τις 28ης. Όπα χτύπησε υπενθύμιση για έξοδο :P

Kingdom Come - In Your Face

Τα post για το τι κάνω ίσως έχουν λίγο ενδιαφέρον για κάποιους αναγνώστες αλλά περισσότερο τα βάζω για να ξέρετε γιατί είμαι χαμένος τελευταία. Post για την επικαιρότητα δεν έχω να κάνω και γιατί δεν την παρακολουθώ αλλά και γιατί είτε είναι αδιάφορη είτε χιλιοσχολιασμένη. Να πω και γω τα προφανή;
Έτσι είπα να ξεκινήσω μια σειρά post για δίσκους που αρέσουν πολύ σε μένα. Από καιρό το χα στο μυαλό μου και κατά πάσα πιθανότητα δε θα αρέσουν και σε πολλούς ακόμα αλλά blog είναι εδώ. Ξεκινάω λοιπόν με τους Kingdom Come και το In Your Face.Τέλη δεκαετίας του 80 το λεγόμενο glam rock μεσουρανούσε με όσα θετικά και αρνητικά αυτό συνεπαγόταν για τον σκληρό ήχο. Οι Kingdom Come εμφανίστηκαν στο προσκήνιο το 1988 και έκαναν αίσθηση γιατί λανθασμένα τους συνέδεσαν με τους Led Zeppelin. Μέχρι και φήμες ότι ήταν ένα κρυφό project των εναπομείναντων μελών κυκλοφορούσαν. Έτσι δημιουργήθηκε μια φασαρία γύρω από το όνομα τους που γρήγορα γύρισε μπούμερανγκ.
Ένα χρόνο μετά κυκλοφορεί το In Your Face. Καθαρά hard rock στο κλίμα της εποχής, δέχθηκε άσχημες κριτικές λόγω του μπερδέματος με τους Zeppelin. Αν μείνουμε στο ηχητικό κομμάτι όμως (γιατί στο image όλοι ίδιοι ήταν τότε) μιλάμε για ένα δίσκο γεμάτο από εμπνευσμένες στιγμές. Το hit Do You Like It δε σε προετοιμάζει για κάτι ξεχωριστό. Η φωνή του Lenny Wolf όμως δίνει εξ αρχής πόντους. Who Do You Love για την συνέχεια και μιλάμε για ένα κολλητικό τραγούδι. Σε κανένα σημείο του δίσκου δε βρίσκεις νερόβραστες στιγμές ούτε τα κλισέ του ιδιώματος. Ανανεωτικό δεν ήταν αλλά σίγουρα μιλάμε για μια κυκλοφορία διαμάντι για τον συγκεκριμένο ήχο. Η κλασσική μπαλάντα ευτυχώς απουσιάζει ενώ η σχετική ποικιλία των συνθέσεων δεν οδηγεί σε μια ισοπέδωση του δίσκου. Στιχουργικά έχει και τις glam στιγμές αλλά με μέτρο.
Ξεπερασμένο ηχητικά για το σήμερα, υποτιμημένο στο χθες, το δεύτερο άλμπουμ των Γερμανοαμερικάνων είναι ένας φοβερά καλός μουσικά δίσκος. Πριν κάποια χρόνια είχαν περάσει και από τα μέρη μας αλλά που μυαλό τότε. Ο ορισμός του κρυφού διαμαντιού!

Full ρυθμοί (σχεδόν)

Έχουν πέσει τόσα τρεξίματα με τη δουλειά τελευταία, που ούτε με τα κουμπάκια του Astra δεν έχω ασχοληθεί. Που να μπλέξουμε και με Β΄βάθμια, ΤΕΒΕ και Εφορία όπως λέει το πρόγραμμα για τη συνέχεια.

• Το πολυαναμενόμενο τετραήμερο της 28ης Οκτωβρίου τελικά δε θα ρθει. Άρα κάτι σύντομο και πιο ξεκούραστο θα κάνουμε.
• Αν και ο ήλιος λάμπει ακόμα (ρίξτε το στις βόλτες) λέει και καμιά βόλτα από το σινεμά. Παίζονται καλές ταινίες.
• Υπομονή 3000 km για να στρώσει το αμάξι και να μπορούμε να το πατάμε παραπάνω. Υπομονή και σε όσους θέλουν βόλτα και να το ασημώσουν :)
• Να ασχολείστε μόνο με ό,τι αξίζει.

Φτου φτου

Μετά από ένα γεμάτο καλοκαίρι μπήκε το φθινόπωρο, το οποίο είναι συνώνυμο της δουλειάς. Βέβαια οι πιο πολλοί κοιτάμε αν η 27 Οκτώβρη θα είναι αργία για να πάμε καμιά εκδρομή αλλά τέλος πάντων. Με φώναξαν πάλι αναπληρωτή αλλά αυτή τη φορά κάπου πιο κοντά από τον πολυθρύλητο Άη Στράτη και έτσι θα πάω. Επειδή θα υπάρχει όμως καθημερινό πάνε-έλα, είπαμε να πάρουμε και μεις αμάξι. Να μην είναι άδειοι οι δρόμοι! Κάτι εκκρεμότητες με τη δουλειά υπάρχουν αλλά και να μη κάτσουν όπως ακριβώς τα θέλουμε δεν πειράζει. Μην είμαστε και αχάριστοι.
Τους φίλους δεν πολυβλέπουμε με όλα αυτά αλλά που θα πάει. Από τους διαδικτυακούς έχει χαθεί το roulaki (συνάδελφος) ενώ κάποιοι άλλοι διακτινίστηκαν στο Coventry :P
Σημείωση: Το αμάξι που λέγαμε :P