25 Μαρτίου 2008

Χαλαρά

Ρίχνοντας μια ματιά γύρω, παρατηρώ ότι όλοι περνάμε χαλαρά. Είτε είμαστε δημόσιοι είτε όχι δε μου δίνεται η εντύπωση ότι ζοριζόμαστε πολύ στη δουλειά μας. Καλό αυτό. Δεν είμαστε και σε ηλικία να χουμε έννοιες για σπίτια, λογαριασμούς, δάνεια κλπ. Από υγεία καλά την παλεύουμε πάνω-κάτω. Στα προσωπικά ότι και να συμβεί όπως προείπα, είναι καλοδεχούμενο. Χαλαρά λοιπόν. Βάλτε λίγο Dire Straits και αράξτε...
Ή όχι; Αν πάμε τόσο χαλαρά στο τέλος θα μας πάρει ο ύπνος. Θα βλέπουμε Μαρία η Άσχημη και θα μαστε χαρούμενοι (δε το λέω για κακία). Ελεύθερο χρόνο έχουμε, θα μπορούσαμε να τον εκμεταλλευτούμε καλύτερα. Πχ διάβαζα σε ένα ωραίο αφιέρωμα πως περνούσαν τα παλικάρια στο L.A πριν 20 χρόνια στις δόξες του glam. Μπροστά τους μοιάζουμε με 80χρονους συνταξιούχους που πίνουν το τσαγάκι τους. Και υπάρχουν τόσα άλλα παραδείγματα. Παίζουν πολλά ρόλο για τον τρόπο ζωής και έτσι κι αλλιώς εμείς ζούμε στην πόλη του χαλαρά άρα ένα εμπόδιο παραπάνω. Βάλτε Firewind και φύγαμε!

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

πάλι με τα ρούχα σου τρώγεσαι,εγω κατάλαβα πως δεν μπορείς να συνυπάρξεις με άτομα που είναι απρόβλεπτα και εντονα,οπότε...

υ.γ ο ρυθμός ζωής κάποιου είναι καθαρά προσωπικό ζήτημα.καθείς με τους ρυθμούς του.

Anton είπε...

Όντως δυσκολεύομαι να συνυπάρχω με άτομα σαν κ σένα... (στον εαυτό σου δεν αναφερόσουν; :@)

Ανώνυμος είπε...

ενας δημόσιος υπάλληλος απρόβλεπτος και εντονος ???

ποτε..