Ο οδηγός της ζωής

Κακά τα ψέματα το περιβάλλον και οι αντιλήψεις που επικρατούν επηρεάζουν τα πρέπει αλλά και τα θέλω μας. Αν ζούσαμε στην Κίνα πχ άλλος θα ταν ο "προορισμός" μας.
Εδώ λοιπόν από μικροί πρέπει να είμαστε καλοί μαθητές αλλά και να ασχολούμαστε με τον αθλητισμό. Αγγλικά, μια δεύτερη γλώσσα και μουσική ή ζωγραφική, χορός από τα καλλιτεχνικά. Δεν υπάρχει παιδί να μην πάει σε κάποιο από αυτά.
Μετά πρέπει να περάσουμε στο πανεπιστήμιο ή σε κάποια σχολή. Αφού πάρουμε το πτυχίο ακολουθεί το μεταπτυχιακό. Πλέον έχει γίνει θεσμός κι αυτό. Πριν ξεκινήσουμε τη δουλειά ένας χρόνος στο στρατό για τους άντρες.
Αφού απολυθούμε ξεκινάμε δουλειά. Αν δεν τα δώσουμε όλα για να μπούμε στο δημόσιο μπορεί να δουλέψουμε και στον ιδιωτικό. Αλλά πάντα στα υπόψιν είναι το δημόσιο, που είναι το συνώνυμο της επαγγελματικής αποκατάστασης.
Αφού αποκατασταθούμε επαγγελματικά και έχουμε κλείσει τα 28 πρέπει να αρχίσουμε να ακούμε καμπάνες. Τις καμπάνες της εκκλησίας για το γάμο μας φυσικά! Όσοι προλάβουμε να έχουμε μερικές σχέσεις πιο πριν έχει καλώς. Οι άλλοι απευθείας στην πρώτη νύχτα του γάμου :O
Η έγγαμη ζωή περιλαμβάνει φυσικά την τεκνοποιία. Ειδικά οι γυναίκες πρέπει ως τα 31 να έχουν κάνει παιδί. Ένα ή δύο παιδιά, κατά προτίμηση ένα από κάθε φύλο. Αφού ικανοποιηθεί έτσι η ανάγκη των παππούδων για εγγονάκια, αρχίζει η αγωνία για μόρφωση των παιδιών για να γίνουν καλοί μαθητές, να μάθουν αγγλικά, να περάσουν στο πανεπιστήμιο και φτου κι απ' την αρχή.
Κάπως έτσι είναι η ζωή στην Ελλάδα. Το νόημα της ζωής δεν το χουμε ανακαλύψει ακόμα αλλά ο ρους της ζωής κάπως έτσι είναι...