Saxon - Lionheart

Στον απόηχο ενός ακόμα live της βρετανικής μπάντας στη Θεσσαλονίκη που άφησε ιστορία, η ακόλουθη δισκοκριτική προσπαθεί να σκιαγραφήσει το τελευταίο πόνημα τους. Ο λόγος για το Lionheart.


Ας αρχίσουμε από τα άσχημα: ο δίσκος αυτός δεν πρόκειται να αλλάξει την ιστορία της μουσικής. Κουράγιο παιδιά Razz Στα ευχάριστα τώρα, πρόκειται για ένα πολύ καλό δίσκο Μετά από 25 χρόνια συνεχούς δισκογραφικής παρουσίας, οι Saxon δίνουν για ακόμα μια φορά βροντερό παρόν. Επικό εξώφυλλο, επικός τίτλος αλλά και επικά κάποια από τα τραγούδια. Ξεχωρίζουν το ομώνυμο, το Justice, Die by the Sword, Searching for Atlantis και κανένα δεν μπορεί να θεωρηθεί ως filler. Ο ήχος είναι πολύ δυναμικός στο ύφος μιας σειράς καλών δίσκων που άρχισε από το Unleash the Beast του 1997. Αυτό που είναι απορίας άξιο είναι που βρίσκουν τόσα αποθέματα έμπνευσης η «μάγισσα» και η παρέα της (όπου μάγισσα ο frontman Biff Byford).